Ένα επίκαιρο Πρωτοχρονιάτικο «παραμύθι»
από τον P.S.Mavro/Stavrioti
αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά του κόσμου.
Τώρα που είναι Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, είναι συνήθεια οι άνθρωποι να μαγειρεύουν νόστιμα φαγητά, να φτιάχνουν γλυκά, να στολίζουν εορταστικά το τραπέζι τους, να τρώνε όλοι μαζί – οικογενειακά – να τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους πίνοντας καλό κρασί, να ανταλλάσουν δώρα και ευχές…(!) αλλά και να αφηγούνται όμορφες ιστορίες!
Φυσικά το «τώρα» (που χρησιμοποίησα σαν πρώτη μου λέξει) είναι τελείως ανεπίκαιρο, μια και στις ημέρες μας -οικονομικά- υπάρχει μεγάλη στενότητα. Τα χρήματα λείπουν από τα περισσότερα σπίτια… γιατί όλοι μας σκεπτόμαστε, αυτούς που είναι ακόμα φτωχότεροι από εμάς!
Μια και λοιπόν, τα τελευταία χρόνια και εγώ δυσκολεύομαι οικονομικά… και δεν μπορώ να κάνω δώρα (ιδιαίτερα στα παιδιά) …σκαρφίζομαι ιστορίες και παραμύθια, που σαν καλός παππούς, πρώτα τα αφιερώνω στις δύο εγγονές μου, τη Λυδία και την Ίριδα, μετά στα ανίψια μου και φυσικά σε όλα τα παιδιά του κόσμου!
Για αυτές τις γιορτές λοιπόν έγραψα μια αλληγορική ιστορία που μιλά για φαγητό (φάτε μάτια – ψάρια, που λένε…) και την ονόμασα…
Ο Παππούς-Δράκος, η Γιαγιά-Στρίγκλα και…
ο Πρωτοχρονιάτικος «Greek Mussakas»
…της κ. Λόλας!
Κάποτε ήταν μία εποχή που, αν κάποιος περνούσε έξω από τις κουζίνες και τα παραθύρια του χωριού, θα τρελαίνονταν από τις μυρωδιές! Λογίς λογίς φαγητά μαγειρεύονταν από τις νοικοκυρές. Mπουρδέτο, Mπιάνκο, Σοφρίτο, Παστιτσάδα, Παστίτσιο, Παπουτσάκια…
Iδιαίτερα τις γιορτινές ημέρες, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, όλο το χωριό γέμιζε από τις απίθανες αυτές μυρωδιές! Ο καθένας θα μπορούσε να συλλάβει με τα ρουθούνια του, γαργαλιστικές μυρωδιές από ψητές γαλοπούλες, από γουρουνόπουλο στη σούβλα, από κατσικάκι στο φούρνο! Aκόμα, θα μπορούσε να μυρίσει κεφτεδάκια στο τηγάνι, μπριζόλες, παΐδάκια στη σχάρα… Μα, πιο πολύ από όλα θα του μύριζε ο Πρωτοχρονιάτικος Μουσακάς της κυρίας Λόλας!
Τί μυρωδιά! Eυωδιά θα έλεγα καλλίτερα! Να περνάς από δίπλα από το παραθυράκι της κουζίνας της και να μυρίζει το κρεμμυδάκι που τσιγαρίζετε μαζί με το ψιλοκομμένο κιμά… οι πατατούλες και οι μελιτζάνες που τηγανίζονται… Να μυρίζει η ντομάτα, το σκορδάκι, τα μπαχαρικά… Και όλα αυτά με φρέσκο βούτυρο και σπιτικό λαδάκι! Και σαν επιστέγασμα, να ευωδιάζει η μυρωδάτη κρέμα που «σκέπαζε» τα πάντα… και «έδενε» για τα καλά, όλα αυτά τα θεσπέσια υλικά!!!
Παραδείσιο έδεσμα φάνταζε ο Πρωτοχρονιάτικος Μουσακάς της κυρίας Λόλας!!!!
Tέτοιο φαγητό θα έτρωγαν οι Άγγελοι, οι Άγιοι και οι Δίκαιοι του Θεού στον ουρανό!
«Greek Mussakas»! …όπως τον έλεγαν (και τον ζητούσαν) και οι τουρίστες που έρχονταν στον τόπο μας!
Mετά ήρθε η οικονομική κρίση. Πάνε οι Μπριζόλες, πάνε τα Κεφτεδάκια, πάνε τα Μπουρδέτα… ξεχάστηκαν και τα Παστίτσια… Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για γαλοπούλες, γουρουνόπουλα και κατσικάκια.
Aκόμα και η κυρία Λόλα άφησε κατά μέρος την Πρωτοχρονιάτικη συνήθεια της, να μαγειρεύει δηλαδή «Greek Mussakas». Βλέπετε είναι ένα ακριβό φαγητό και απαιτούνται πολλά υλικά για να γίνει σωστά και να επιτύχει.
Το κυριότερο ήταν ότι και οι νοικοκυρές του χωριού είχαν ξεχάσει από καιρό να μαγειρεύουν τέτοια παραδοσιακά φαγητά γιατί, στον καιρό της ευδαιμονίας και των «παχιών αγελάδων», προτιμούσαν και αυτές, να παραγγέλλουν «ντελίβερι» (που λέμε στα νέοελληνικά) δηλαδή πίτσες, μακαρονάδες, κλαπ σάντουιτς, χάμπουργκερ… και άλλα παρόμοια μοντέρνα έτοιμα φαγητά από την πόλη. Tώρα, πού να βρεθούν χρήματα για τέτοιες πολυτέλειες… μάλιστα, όλοι είχαν φτωχύνει τόσο πολύ που μόνο πατάτες, κολοκυθάκια βραστά και βλίτα μαγείρευαν. Άντε, που και που, κανένας φτηνός γαύρος στο τηγάνι. Mέχρι εκεί και πάλι καλά.
Στο παραμύθι μας όμως.
Στην εποχή της «οικονομικής κρίσης» ζούσε στο χωριό μας ένας ξενομερίτης Παππούς-Δράκος. Κανείς δε θυμάται, όμως, πότε και από που, ήρθε στον τόπο μας.
Ο Παππούς-Δράκος είχε, κατά καιρούς, διάφορες γυναίκες που τον υπηρετούσαν… στο τέλος, όμως πάντα τις έτρωγες και πάντα παντρεύονταν άλλες. Αυτή τη φορά είχε για γυναίκα του μια πραγματική στρίγκλα. Όνομα και πράγμα, που λένε.
– «Γιαγιά-Στρίγκλα, πεινάω» φώναζε κάθε πρωί ο Παππούς-Δράκος… και αμέσως έτρεχε η Γιαγιά-Στρίγκλα, άρπαζε ένα παιδί από τους δρόμους του χωριού… και το πήγαινε στον άντρα της, το δράκο, να το φάει.
– «Γιαγιά-Στρίγκλα, πεινάω» φώναζε πάλι το μεσημέρι ο Παππούς-Δράκος. Έτρεχε η Γιαγιά-Στρίγκλα, άρπαζε ένα άλλο παιδί και το πήγαινε στον άντρα της, το δράκο…
– «Γιαγιά-Στρίγκλα, πεινάω» ξανά φώναζε πάλι, το βράδυ ο Παππούς-Δράκος. Του πήγαινε η Γιαγιά-Στρίγκλα, άλλο ένα παιδί…
Για την ακρίβεια, (στην εποχή της οικονομικής κρίσης) αυτό δε σύμβαινε μόνο στο χωριό μας. Σε κάθε χωριό, σε όλη τη χώρα, υπήρχε και από ένας Παππούς-Δράκος που έτρωγε τα παιδιά του κόσμου… και (πάντα και παντού) υπήρχαν Στρίγκλες, που υπηρετούσαν πιστά τους Δράκους. Για αυτό, οι μανάδες και οι πατεράδες (όπως στο χωριό μας και σε όλη τη χώρια), έκρυβαν τα παιδιά τους, ή τα έστελναν μακριά σε άλλους τόπους όπου, εκεί (πίστευαν πως) δεν υπήρχαν Δράκοι. Πολύ περισσότερο, τα νέα ζευγάρια του χωριού, δεν έκαναν πια, παιδιά, γιατί φοβόνταν ότι και αυτά θα τα πάρει μια μέρα η Στρίγκλα και θα τα δώσει, σαν τροφή στο Δράκο.
Καταλαβαίνετε ότι στο χωριό είχε πέσει μεγάλη στενοχώρια.
– «Που θα πάει το πράγμα. Σε λίγο θα μείνουμε χωρίς παιδιά. Τί Κόσμος και τι Mέλλων θα είναι αυτό χωρίς παιδιά?» έλεγαν και ξανά έλεγαν, οι κάτοικοι του χωριού.
– «Τί θα μπορούσε να μας σώσει από αυτό τον αχόρταγο Δράκο και τη Στρίγκλα του?» αναρωτιόταν.
– «Του καλαρέσουν τα παιδιά μας, και αυτή η Στρίγκλα, η γυναίκα του, δεν ξέρει να του μαγειρέψει κάτι της προκοπής, να φάει ο άνθρωπος… (συγγνώμη, ο Δράκος, ήθελα να πω)
Ιδιαίτερα, αυτές τις άγιες ημέρες των γιορτών (εν μέσο της οικονομικής κρίση) τα πράγματα ήταν πολύ μελαγχολικά στο χωριό.
Η κυρία Λόλα όμως, είχε την λύση έτυμη.
– «Ο Παππούς-Δράκος θα πρέπει να χορτάσει την πίνα του με κάτι πραγματικά νόστιμο και καλό μαγειρεμένο» και είπε μετά από πολύ σκέψη. «Φέρτε μου μελιτζάνες, κρεμμυδάκια, σκόρδα, πατατούλες, φέρτε μυρωδικά, φέρτε μου φρέσκοκομμένο κιμά και μπεσαμέλ για την κρέμα. Θα μαγειρέψω ένα Μουσακά που ο Δράκος θα γλύφει τα δάχτυλα του! Όταν τον δοκιμάσει… δε θα του κάνει πια, καμία όρεξη να ξανά φάει… παιδάκια!» …πρόσθεσε με αυτοπεποίθηση.
– «Μουσακά, τέτοια εποχή και Πρωτοχρονιάτικα? Που τον θυμήθηκε… και θα θυμάται να τον μαγειρέψει, ή θα πάνε άδικα όλα αυτά τα πολύτιμα υλικά?» …αναρωτήθηκα οι γυναίκες του χωριού. Όμως, ο Μουσακάς της κυρίας Λόλας, μπορεί και να ήταν μια κάποια λύση στο πρόβλημά τους. Προκειμένου να σώσουν τα παιδιά τους αποφάσισαν να το δοκιμάσουν. Aμοληθήκαν λοιπόν και άλλοι από εδώ – άλλοι από εκεί, μάζεψαν τα υλικά που απαιτούνταν και τα έδωσαν στην κυρία Λόλα.
H κυρία Λόλα φτιάχνει Μουσακά… (ή, πως να μαγειρέψετε Μουσακά)
• H κυρία Λόλα έπλυνε τις μελιτζάνες, τις έκοψε σε φέτες, τις αλάτισε και τις άφησε στην άκρη για μια ώρα.
• Mετά τις ξέπλυνε, τις σκούπισε, τις βουτύρωσε σε φρέσκο λιωμένο βούτυρο και τις έστρωσε σε μία στρώση στο ταψί της (…που ένιωθε πολύ ευχαριστημένο που δέχονταν στην αγκαλιά του και πάλι, μετά από τόσο καιρό, μελιτζανούλες)
• Έκοψε και πατάτες σε στρογγυλές φέτες και τις έβαλε μαζί με τις μελιτζάνες στο δυνατό φούρνο για μισή ώρα φροντίζοντας να ψηθούν και από τις δίο πλευρές.
Σαν άρχισαν να «μαραίνονται» οι πατάτες και οι μελιτζάνες και μύρισε το βούτυρο, ο Παππούς-Δράκος… (που ας σημειωθεί φορούσε το άγιοβασιλιάτικο σκουφάκι του και κάθονταν δίπλα στο στολισμένο δέντρο του, μπροστά στο αναμμένο τζάκι του) …κάτι έπιασε με τη μύτη του στον αέρα. Ρουθούνισε ξαφνιασμένος και σκέφτηκε… – «Σαν κάτι να μυρίζει εδώ πέρα»…
• Στη συνέχει η κυρία Λόλα έβγαλε από το ταψί τις μελιτζάνες και τις πατάτες και τις έβαλε στο τρυπητό να σουρώσουν από το βούτυρο.
• Τώρα ήταν η σειρά να τσιγαριστεί (για δύο λεπτά) το ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι. Εδώ να δείτε μυρωδιές και ευωδιές! Ο Παππούς-Δράκος τρελάθηκε!
– «Κάτι-κάπου τσιγαρίζουν…» είπε στη γυναίκα του, τη Γιαγιά-Στρίγκλα, που και αυτή είχε αρχίσει να ανιχνεύει με τη μύτη της τον αέρα.
• Ο μεγάλος «χαμός» έγινε όταν έπεσε μέσα στο κρεμμυδάκι ο φρέσκος κομμένος κιμάς! Όταν αυτός ρόδισε η κυρία Λόλα έριξε μέσα ένα ποτήρι σπιτικό κρασί, αλατοπίπερο μαϊντανό και ψιλοκομμένη σε κύβους ντοματούλα…
Ο Παππούς-Δράκος πια, δεν κρατιόταν «Κάπου – κάτι νόστιμο μαγειρεύουν στρίγκλα…» γρύλισε λιγωμένος και καταράστηκε την ώρα που διάλεξε για γυναίκα του κάποια που δεν ήξερε να μαγειρεύει.
• Η κυρία Λόλα άφησε να βράσουν όλα αυτά τα υλικά για μισή ώρα, μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά και να μείνει ο κιμάς πηχτός.
– «Γιαγιά-Στρίγκλα, κάπου κάτι νόστιμο μαγειρεύουν στο χωριό…» ξανά είπε ο Παππούς-Δράκος που το στομάχι του είχε αρχίσει να γουργουρίζει και το στόμα του είχε γεμίσει σάλια…
• Η κυρία Λόλα έβγαλε από το τρυπητό, τις μελιτζάνες και τις πατατούλες και άρχισε να στρώνει στο ταψί (αρχικά) μια σειρά από μελιτζάνες
• Aπό την κατσαρόλα έβγαλε με ένα κουτάλι τον κιμά και σκέπασε, με μία στρώση, τις μελιτζάνες.
• Έπειτα έφτιαξε μια στρώση με πατατούλες… και πάλι κιμά από επάνω!
• Aνάμεσα στις στρώσεις πασπάλιζε και λίγο τυρί τριμμένο.
Τώρα ήταν η σειρά της κρέμας.
• Σε μια κατσαρολίτσα η κυρία Λόλα ζέστανε βούτυρο, έριξε αλεύρι και το ανακάτεψε για 2-3 λεπτά.
• Έριξε λίγο γάλα και ανακατεύοντας έριξε μοσκοκάρυδο κανέλα και αλατοπίπερο…
– «Πεινάω, Γιαγιά-Στρίγκλα…» ούρλιαξε τρελαμένος από τις μυρωδιές ο Παππούς-Δράκος.
• Mετά το αλατοπίπερο, η κυρία Λόλα και αφού έδεσε η κρέμα, η κατσαρόλα κατέβεικε από τη φωτιά, έπεσε μέσα ένα αυγό, το υπόλοιπο τυρί και η κρέμα ξανά ανακατεύτηκε για μια ακόμα φορά.
• Όλο αυτό το μίγμα έπεσε πάνω στις στρώσης με τις μελιτζάνες τις πατάτες και το κιμά και το ταψί ήταν έτυμο για το φούρνο!
• Η κυρία Λόλα έτριψε γαλέτα έβαλε μερικά ακόμα κομματάκια βούτυρο – σκόρπια στην επιφάνια – και έβαλε το ταψί στο φούρνο.
Σε 40 λεπτά ο Μουσακάς ήταν έτυμος!
Σε όλο αυτό το διάστημα ανάμεσα στο Παππού-Δράκο και την Γιαγιά-Στρίγκλα είχε ξεκινήσει ένας καυγάς.
– «Άδικα σε παντρεύτηκα» παραπονιόταν ο Παππούς-Δράκος. «Δεν ξέρεις να μαγειρεύεις τίποτα. Όλο παιδάκια με ταΐζεις»…
– «Να πάω να σου φέρω ένα να το φας…» προθυμοποιήθηκε η Γιαγιά-Στρίγκλα.
– «Όχι, να πας γρήγορα να δεις, σε πια κουζίνα και τί, μαγειρεύουν» πρόσταξε τη γυναίκα του, θυμωμένος ο Παππούς-Δράκος.
Δεν πρόφθασε όμως, να τελείωση την κουβέντα του και να σου, στην πόρτα του η κυρία Λόλα, με ένα ταψί όμορφα στολισμένο εορταστικά, στα χέρια!
– «Για σου Γιαγιά-Στρίγκλα. Έφερα για τον Παππού-Δράκο ένα ταψί Μουσακά, να τον δοκιμάσει, να σταματήσει να τρώει τα παιδιά μας! Είναι Πρωτοχρονιατικο δώρο από όλο το χωριό».
Ο Παππούς-Δράκος γούρλωσε τα μάτια και μαζεύοντας με τη γλώσσα του τα σάλια που έτρεχαν από το στόμα του, άρπαξε το ταψί από τα χέρια της κυρίας Λόλας. Άρχισε να καταβροχθίζει σε κομμάτια το Μουσακά. Κάθε κομμάτι και ένας αναστεναγμός ικανοποίησης έβγαινε βαθιά από μέσα του. Ήταν ολοφάνερο πως είχε καιρό να φάει μαγειρεμένο φαγητό.
– «Αυτό είναι φαγητό! Όχι το ωμό κρέας παιδιών που με ταΐζεις» είπε και έριξε μια αγριεμένη ματιά στη Γιαγιά-Στρίγκλα. «Tέτοιο φαγητό θέλω, από εδώ και πέρα, να μου μαγειρεύεις» πρόσθεσε επιτακτικά.
– «Aλήθεια πώς το λένε?» ρώτησε ο Παππούς-Δράκος στρεφόμενος προς την κυρία Λόλα.
– «Greek Mussakas!» απάντησε αυτή, καταλαβαίνοντας ότι το σχέδιο της μάλλον επέτυχε.
– «Ώστε αυτός είναι ο διάσημος σε όλο τον κόσμο Greek Mussakas?» αναρωτήθηκε ο Παππούς-Δράκος παίρνοντας ένα ακόμα μεγάλο κομμάτι από το ταψί.
– «Aπό σήμερα τέρμα τα παιδάκια. Μόνο Greek Mussakas θα μου φτιάχνεις. Φρόντισε να μάθεις να το μαγειρεύεις γιατί, μου φαίνεται ότι θα φάω εσένα…» ξανάπε στη γυναίκα του τη Γιαγιά-Στρίγκλα που βλέποντας τον άντρα της τόσο πολύ θυμωμένο μαζί της, είχε αρχίσει να ανησυχεί σοβαρά για την τύχη της.
– «Ξέρω εγώ, άντρα μου, να μαγειρεύω τέτοια φαγητά…» ψέλλισε φοβισμένα.
– «Mην ανησυχείς Γιαγιά-Στρίγκλα» της είπε φιλικά η κυρία Λόλα. «Θα σου μάθω εγώ να φτιάχνεις τον καλύτερο Μουσακά για τον άντρα σου» πρόσθεσε.
Και έτσι έγινε.
Η κυρία Λόλα έμαθε τη Γιαγιά-Στρίγκλα να μαγειρεύει «Greek Mussakas» για το Παππού-Δράκο και αυτός δεν ξανά έφαγε παιδάκια! Μόνο Greek Mussakas έτρωγε, μέχρι που πέθανε από γηρατειά, ευχαριστημένος και χορτασμένος. (Μόνο η Γιαγιά-Στρίγκλα έζησε για πολλά – πολλά χρόνια ακόμα. Βλέπετε έτσι είναι, οι στρίγκλες ζουν για πολλά χρόνια)
Πάντως, οι άνθρωποι του χωριού γλίτωσαν τα παιδιά τους και το παράδειγμα τους, το ακολούθησαν και άλλα χωριά, όπου υπήρχε δράκος, όλη η χώρα μαγείρευε Μουσακά! …και πράγματι, η χώρα έγινε και πάλι φημισμένη για τον «Greek Mussakas» και όλοι έρχονταν από τα πέρατα του κόσμου να τον δοκιμάσουν, αφήνοντας πολλά – πολλά χρήματα στους ντόπιους…
Έτσι – χάρη του «Greek Mussakas» η χώρα πλούτισε και πάλι! …και η Οικονομική κρίση πήγε στο διάβολο και ακόμα παρά πέρα.
P.S.Mavro/Stavriotis
Για τη Λυδία και την Ίριδα… και για όλα τα παιδιά του Κόσμου (μικρά και μεγάλα)… και για όπου υπάρχει Οικονομική Κρίση.
"ΤΟ ΚΟΛΟΧΑΡΤΟΝ" 
