• Να, πως με φώτισε και εμένα το «άγιο Πνεύμα»… (παλιά… Έκτοτε – ουδέν). «Ανέκδοτες αφηγήσεις» (…που προφανώς δεν ενδιαφέρουν κανέναν). Έτσι, μιας και κάνει κρύο… για όλους εμάς, που δεν βγαίνουμε από το σπίτι μας…

• Δέκα μέρες «Τιμητική άδεια» (για την εμφάνιση της «Αγίας Τριάδος» στην εικόνα της «Βάπτισης του Κυρίου») που όμως – μετά από «φώτιση – κάψιμο» του Διοικητή – με «θαυματουργό» τρόπο έγιναν δύο…!!!)

• Ήμουν για εκπαίδευση στην σχολή υποψηφίων υπαξιωματικών των τεθωρακισμένων στο Λιτόχωρο… Το «πήδημα, το τρέξιμο και κάθε είδους καψόνι… πήγαινε σύννεφο. Ήμουν τρελαμένος και απελπισμένος… πίστευα πως δεν θα την έβγαζα «καθαρή» από εκεί μέσα…

Ήταν τέτοιες γιορτινές ημέρες και είχα βγει αναφορά, ντυμένος (με την στολή εξόδου) έτοιμος να πάρω μια 48η άδεια για Αθήνα… Τώρα, πώς την είδε ο Διοικητής, δεν ξέρω… και μας κόβει τις άδειες… και όχι μόνο μας στέλνει να ξεντυθούμε και να βάλουμε και πάλι τη φόρμα υπηρεσίας… αλλά μας ανακοινώνει πως, σε λίγο θα έρθει και ο «παπάς» να μας κάνει κατήχηση…

Καταλαβαίνεται τί «σύραμε», από μέσα μας και απ’ έξω μας… γι’ αυτή την ατυχία μας. Ξεντύθηκα και μαζί με τους άλλους – μετά από ένα απαραίτητο – σύντομο αυτή τη φορά «πήδημα» (έ, να μη περιμένει και ο παπάς…) πήγαμε στην αίθουσα του Κέντρου Ψυχαγωγίας Μονάδος.

Εκεί, «τελέστηκε» ένας ιερατικός μονόλογος… από τον παπά… που είμαι σίγουρος πως κανείς από τους παρόντες δεν είχε τη διάθεση να δώσει καμία σημασία… Πολύ περισσότερο εγώ που… μόλις προ ολίγου, μου είχαν κόψει την «άδεια» μου… Καθόμουν εκεί, με κατεβασμένο το κεφάλι και έφερνα στην μνήμη μου όλες τις πιθανές βρισιές που προφανώς γνώριζα και τις σιγομουρμούριζα… Όταν ακούω τον παπά να λέει…
– «Κύριε διοικητά, προτείνω δυο ημέρες τιμητική άδεια στον υποψήφιο».
– «Ώπα», …λέω από μέσα μου, «κάτι γίνετε εδώ…;»
Ο παπάς έκανε ερωτήσεις και πρότεινε «τιμητικές άδειες» σε αυτούς που απαντούσαν σωστά… Δύο ημέρες από εδώ… άλλες δύο από εκεί… είχε μοιράσει καμιά δεκαριά ημέρες σύνολο… (μεγάλο γεγονός για την περίσταση!) …και να, που σκάει η δύσκολη ερώτηση…
-«Σε ποιές Εικόνες εμφανίζεται η Αγία Τριάδα, στην Ορθόδοξη εικονογραφία;»
Μούγκα στην αίθουσα του κ.ψ.μ. … Ο παπάς ανέβασε την ταρίφα…
– «Τρείς ημέρες τιμητική άδεια σε όποιον το γνωρίζει…»
Σιγή νεκρική από κάτω…
-«Πέντε ημέρες τιμητική…»
…ανέβασε ο παπάς. Τίποτα, ούτε ψίθυρος δεν ακούγονταν από κάτω…
-«Δέκα ημέρες τιμητική…»
…ανέβασε ακόμα περισσότερο την ταρίφα ο παπάς (υποψιάζομαι) σίγουρος πια, ότι κανείς δεν πρόκειται να τις πάρει… Τελικά, σηκώθηκε κάποιος και είπε…
-«…ο παππούλης με το χριστούλη… που κάθονται στα σύννεφα, με το περιστεράκι ανάμεσα τους…»
Ο παπάς έδειξε φανερή απογοήτευση…
– «Το φανταζόμουν πως θα μου λέγατε την λάθος απάντηση..» είπε και συμπλήρωσε… «αυτός είναι ο Δυτικός τρόπος απεικόνισης…».

Λες και με φώτισε το Άγιο Πνεύμα… (μάλλον με ενεργοποίησε)… «Έεε, όχι και να πάνε χαμένες δέκα ημέρες άδεια» …σκέφτηκα μέσα μου και πετάχτηκα όρθιος…
-«Η φιλοξενία του Αβραάμ προς τους τρεις Αγγέλους, η εικόνα της ΓΕΝΝΗΣΗΣ και η εικόνα τη ΒΑΠΤΙΣΗΣ…»
…είπα δυνατά με βιασύνη, προτού ο παπάς αποσύρει την προσφορά του…

Όλοι γύρισαν κα με κοίταξαν με απορία…
-«Γιατί υποψήφιε…?»
…ερώτησε έκπληκτος και αυτός προσπαθώντας να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο την απάντηση μου…
-«Στην πρώτη Βιβλική περίπτωση των τριών αγγέλων, η απεικόνιση είναι αλληγορική μια και ο Υιός δεν έχει ενσαρκωθεί ακόμα…στις άλλες δύο περιπτώσεις… γιατί έχουμε το Πατέρα (ως φωνή) τον Υιό ως σάρκα και το Πνεύμα ως περιστέρι…»
-«Εύγε, εύγε υποψήφιε… κ. Διοικητά, δέκα ημέρες τιμητική άδεια στον υποψήφιο, τις αξίζει!»
Ο Διοικητής μου έριξε μια ματιά γεμάτη απορία και κάτι «γρύλισε» με υποχρεωτική συγκατάβαση…

Σε λίγο, μετά το πέρας της «κατήχησης», εγώ και μερικοί ακόμα, που είχαμε πάρει τιμητικές άδειες, στεκόμαστε μπροστά στο Διοικητή, φορώντας πάλι τις στολές εξόδου… Μας κοιτά καλά – καλά, έναν – έναν… Στέκετε μπροστά μου λες και κάτι να του θύμισα…
-«Εσύ δεν είσαι που βγήκες το πρωί για άδεια και στην έκοψα…?»
-«Μάλιστα κ. Διοικητά»
…απάντησα με δυνατή φωνή.
-«Και πού τα ξέρεις όλα αυτά, για παπάς πάς? Με τί ασχολείσαι στην πολιτική σου ζωή…?»
…ρώτησε με απορία.
-«Γραφίστας σπούδασα κ. Διοικητά»
… Η απορία του μεγάλωσε ακόμα πιο πολύ. Σίγουρα θα σκέφτηκε από μέσα του… «Τί είναι αυτό πάλι… Γραφιάς μάλλον θα είναι…» …αλλά δεν είπε τίποτα. Ούτε και εγώ του είπα κάτι για την ενασχόληση μου με την Βυζαντινή Αγιογραφία…
-«Καλά, πάρε και εσύ, μαζί με τους άλλους, μια 48η άδεια για Αθήνα… και φροντίστε να είστε στην ώρα σας πίσω».

Βλέπετε εμένα με φώτισε (με ενεργοποίησε) το Άγιο Πνεύμα να απαντήσω σωστά στην ερώτηση του Παπά… τον Διοικητή όμως, δεν τον έπεισε να μου δώσει τις δέκα ημέρες άδεια που μου απένειμε ως επιβράβευση η θεία Χάρη.

«Ανέκδοτες αφηγήσεις» που προφανώς δεν ενδιαφέρουν κανέναν.

Ps.Mavro/Stavriotis