Φόρος στα ποτά – φόρος στα τσιγάρα – φόρος στη βενζίνη – φόρος στη ζωή μας, στην αναπνοή μας… Πληρώνουμε και δεν μιλάμε και πληρώνουμε πάνω στα προς πληρωμή τα extra πληρωτέα και μετά όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις ξεπουλιούνται σε ιδιώτες.

Τελικά που πάνε όλα αυτά? Και μην μου πείτε ότι τρώτε το παραμύθι για την ευημερία της χώρας. Μια χώρα ευημερεί όταν ευημερούν οι πολίτες της, έτσι δεν είναι? Και μάλλον οι Έλληνες δεν ευημερούν – έχουν αρχίσει να ζουν για να δουλεύουν και να χαίρονται όταν απολαμβάνουν τα αυτονόητα. Σαν να εξισωνόμαστε με τα της Ευρώπης – σαν να χάνουμε αυτήν την διαφορετικότητα αυτήν που λένε οι ξένοι – Ελλάδα – Ελληνική κουλτούρα.

Όλα τελικά είναι κύκλος – τα πράγματα ανακυκλώνονται σύμφωνα με τις εκάστοτε συνθήκες και οι ιδέες επιβάλλονται έμμεσα χωρίς κανείς να το καταλαβαίνει.

Τελικά ποιος είναι πίσω απ’ όλα αυτά? Γιατί δεν μπορεί, κάποιος πρέπει να τα τσεπώνει. Όλα είναι τόσο στρωτά σχεδιασμένα – τόσο ομοιόμορφα και τόσο περιοδικά. Ίσως να’ ναι τα Νεφελίμ του Λιακόπουλου ίσως να’ ναι…μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ, απλά θα αναρωτιόμαστε εικάζοντας

–        όσοι έχουν απομείνει να αναρωτιούνται τελικά…

OTTO

*περισσότερα από τον Οtto εδώ