Πήγα στη θάλασσα χθες και βούτηξα βαθειά μέσα της για να βγάλω μια σουπιά και πείρα το μελάνι της και άρχισα να πληκτρολογώ… αναμνήσεις των τελευταίων καιρών λέει, που έρχονται ποιο έντονα στο μυαλό και να ζουμπάω τη σουπιά και μελάνι να μη βγαίνει μα να φτύνει αίμα… αίμα και να λερώνει τη διασταύρωση που ερχόμουνα στα κρυφά για να σε πάρω να χαθούμε… αίμα και να βάφει την άσφαλτο εκεί που σκοτώσανε τον Βασίλη… Και ήταν καλός Άνθρωπος ο Βασίλης. Μα εσύ δεν μου μιλάς από καιρό.

Έκλεισα το παράθυρο και τράβηξα την κουρτίνα. Κάτι βρωμούσε έντονα και ήθελα να πιστεύω πως ήταν απ’ έξω. Βγήκα και εγώ για να δω τι γίνεται. Περπάτησα με συντροφιά μου ένα κομμάτι χαρτί που περιέγραφε πόσο άχρηστος & ανεπιθύμητος ήμουν για το προβατοποιείο τους. Κανείς δεν αύξησε τον τόνο της φωνής του, ούτε καν μου μίλησε. Μονάχα μια μάνα που ποτέ δεν άκουσα, ούρλιαζε και έκλαιγε στο τηλέφωνο και εγώ να κοιτάω το παιδί της να το περνάνε νεκρό από μπροστά μου και να βλαστημάω & να βρίζω… Και οι φονιάδες ήταν αυτοί εκεί μέσα. Και ο εχθρός ήταν εκεί μέσα κι αυτός… Εμείς φύγαμε το βράδυ τρέχοντας μες τη βροχή. Το παιδί πέθανε εκεί μέσα.

Η μυρωδιά της σάρκας που σαπίζει είναι ανυπόφορη και δεν συνηθίζεται με τίποτα. Αλλά δεν γαμιέται. Καινούρια μέρα και δεν ανοίγω το παράθυρο. Μόνο την πόρτα και βγαίνω έξω και κλείνω γρήγορα πίσω μου μην μπει η βρώμα μέσα. Σε βρίσκω και περπατάμε μαζί παραλιακά. Ο εχθρός μας πλησιάζει και μας λέει καλημέρα. Είναι ένας ευπαρουσίαστος νεαρός ρουφιάνος που τον βαφτίσαν προϊστάμενο. Είναι ο ίδιος καριόλης που παρίστανε τον ταγματασφαλίτη. Ό ίδιος ξεφτιλισμένος που έδινε ανθρώπους στον φονιά για 48 αργύρια. Και ο νεαρός ξεφτιλίζει την κυρία που έχει πατήσει τα 50 και προσπαθεί να κρατήσει το σπίτι της όρθιο. Και ο όμορφος νεαρός της βλαστημάει και την βρίζει χυδαία για κάτι ανούσιο για μένα & για σένα. Και εσύ  αναρωτιέσαι ακόμα ποιος είναι ο εχθρός? Είναι αυτός που με μια τουβλιά στο κεφάλι αιμορραγεί τώρα στην άσφαλτο και λερώνει το ακριβό του σακάκι…

Γυρίζω στο σπίτι λαχανιασμένος. Είναι αργά το βράδυ πια και εσύ διακόπτεις τον ύπνο σου για να με ρωτήσεις αν βλέπω. Σου λέω πως εσύ βλέπεις και πως κάποιοι την βόλεψαν και κάποιοι άλλοι σακατευόταν από τα χαμαλίκια ή σκοτώνονταν για ένα γαμημένο μεροκάματο και ήταν παιδιά ρε πούστηδες και είχανε μανάδες να ουρλιάζουν και να κλαίνε και να μην το πιστεύουν και να βλέπουν το παιδί τους σκοτωμένο και να το πιστεύουν και να τρελαίνονται και να τρελαίνομαι και εγώ μαζί τους… Αντιδρώ υπερβολικά? Άνθρωπος είμαι ρε…

Χτυπάει η πόρτα… ανοίγω. Ήταν ο Κίτσος. Μου λέει “μαλάκα τι έκανες? Τι βρώμα είναι αυτή? Σαπίλα σκέτη!” Του λέω πως κάτι ψόφησε κάπου εδώ απ’ έξω και δεν μπορούμε να βρούμε το κουφάρι. Αναρωτήθηκα για μια στιγμή αν άρχισα να σαπίζω αλλά δεν νομίζω μωρέ. Θα το έβλεπα. “Να φτιάξω δυο φραπέδες πριν φύγουμε?” Δεν γαμιέται. Θα το φάνε τα σκουλήκια το κουφάρι να χορτάσουνε.

Γυρίζω το βράδυ ελαφρά πιωμένος. Παρκάρω άτσαλα το τρένο στο πλάι του σπιτιού και καταουράω τον φοίνικα. Ακόμα βρωμούσε σαπίλα κάπου εκεί έξω. Μπαίνω σπίτι και κλείνω την τηλεόραση. Βγαίνει ένα ανδρείκελο και λέει ότι η γοητεία των γκρίζων κροτάφων σε συνδυασμό με την επαγγελματική επιτυχία προσφέρουν σε μια γυναίκα με αυτογνωσία την ώριμη ασφάλεια ζωής που της πρέπει. Γελάω και ανοίγω το τηλέφωνο για να αντικρίσω μία σφαίρα να διαπερνά έναν γκρίζο κρόταφο και το ψοφίμι της αυλής να γελάει υστερικά. Η ομορφιά όλου του κόσμου ξεχύθηκε μαζί με ουρικό οξύ μέσα από αυτή την τρύπα και η γιαγιά μου παντρεύτηκε τον καλύτερο μου φίλο. Έπεσα για ύπνο αλλά δεν τα κατάφερα και σηκώθηκα. Τα ρακούν στον κήπο κάνανε πολύ φασαρία.

Ξυπνάω το τηλέφωνο νωρίς το πρωί και του βάζω υπενθύμιση. Τετάρτη 21 Αυγούστου έχω έκθεση ζωγραφικής στην Κερκυραϊκή Πινακοθήκη. Θα ‘χει και κρασί της θειας μου απ’ το χωριό και θα φτιάξει και κωλοκυθοκεφτέδες η μάνα μου. Έχω και καινούρια έργα να δείτε από κοντά. Σας περιμένω μετά τις 8μ.μ.

Γιώργος Μικάλεφ

Κάθε μέρα που περνάει, νέα στοιχεία έρχονται  στο φως. Τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης και η κυβέρνηση, σας  κρύβουν την αλήθεια και πολλά κανάλια καθώς και blogs προσπαθούν να σας παραπλανήσουν με παραμύθια για θέσεις εργασίας και όνειρα, στο νησί των Καγκουρό. Όπως σας αποκάλυψα σε προηγούμενο κείμενο μου, υπάρχει μια τεράστια συνωμοσία εις βάρος της Ελλάδας αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας… «η συνωμοσία των Καγκουρό»…

…τότε ένιωσα την καυτή ανάσα του στην πλάτη μου… πάντα έτρεφα συμπάθεια για αυτά τα ζώα… μέχρι εκείνη τη μέρα. …ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να συμβεί σε μένα… ποτέ δεν πίστευα ότι…

Καθώς ξετυλίγω σιγά σιγά το κουβάρι, θυμήθηκα μια ταινία τρόμου που είχε κυκλοφορήσει πριν λίγα χρόνια… Σήμερα είμαι πια σε θέση να αντιληφθώ ότι η ταινία είχε έναν απώτερο σκοπό…

Η ταινία «Wolf Creek» (2005) στο ξεκίνημα της μας πληροφορεί ότι είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και ότι κάθε χρόνο στην Αυστραλία αναφέρονται 30.00 εξαφανίσεις ανθρώπων! Το 90% βρίσκεται μέσα σε ένα μήνα… κάποιους δεν τους βρίσκουν ποτέ! Η ταινία έχει να κάνει με τρία παιδιά που κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής, το αυτοκίνητο τους μένει στον τόπο. Στη συνέχεια έρχονται αντιμέτωποι με ένα σαδιστή δολοφόνο. Αυτή η ταινία είναι αρκετά καλή, αλλά προσπαθεί να μας παραπλανήσει λέγοντας μας ότι κάποιος δολοφόνος είναι υπεύθυνος για αρκετές ανεξιχνίαστες εξαφανίσεις…

…δεν είχα φανταστεί ποτέ πως ήταν τα γεννητικά όργανα των καγκουρό… μέχρι που το ένιωσα… χρειάστηκαν αρκετά ράμματα… έμεινα έναν μήνα στο νοσοκομείο…

Ε λοιπόν όχι. Ως εδώ τα παραμύθια. Ούτε τα φίδια, ούτε τα δηλητηριώδη βατράχια κάνουν τη μεγάλη ζημιά. Υπεύθυνα για το μεγαλύτερο μέρος των εξαφανίσεων και ειδικά των αδικοχαμένων Ελλήνων, είναι τα αιμοδιψή  καγκουρό. Μην πέσετε στην παγίδα πως τα καγκουρό έχουν ανθελληνικά αισθήματα. Το αντίθετο… όπως σας έχω ξαναγράψει, τα καγκουρό πιστεύουν σε έναν παλιό θρύλο που σύμφωνα με αυτόν πρέπει να γευτούν το αίμα και τη σάρκα των απογόνων του Αλεξάνδρου. Όταν το κάνουν αυτό θα κυριαρχήσουν τον κόσμο! Δεν είναι πλάκα. Είναι επικίνδυνη η κατάσταση. Είδη έχουν σημειωθεί πολλοί βιασμοί Ελλήνων από τα φιλόδοξα καγκουρό! Επίσης συνεχώς μαθαίνουμε για νέες εξαφανίσεις Ελλήνων και όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι έχουν απαχθεί από καγκουρό.

…δεν θέλω να γυρίσω ποτέ σε αυτό το καταραμένο νησί… από τότε, όποτε συναντάω καγκουρό, μου κλείνει το μάτι και μου λέει… «ξέρω το μυστικό σου παλιαδερφή» … τρέμω στην ιδέα ότι θα μπορούσε στη θέση μου να βρίσκετε η γιαγιά μου…

Ως πότε η κυβέρνηση θα μένει αμέτοχη? Γιατί κανείς δεν προειδοποιεί τους συμπατριώτες μας για την επικινδυνότητα της μετανάστευσης στο νησί των Καγκουρό? Το ποτήρι ξεχείλισε. Εμείς νοιώθουμε την ευθύνη και το χρέος και σας ενημερώνουμε. Πείτε και εσείς όχι στα καγκουρό-βιαστές και στα καγκουρό-δολοφόνους! Ως εδώ!

*η μαρτυρία είναι από έναν συμπατριώτη μας που δεν θέλει να δώσει τα στοιχείa του στη δημοσιότητα. Όταν μου περιέγραφε την ιστορία ξέσπαγε σε λυγμούς κάθε φορά που ανέφερε το όνομα αυτού του ανίερου μαρσιποφόρου.

 Γιώργος Μικάλεφ

 *διαβάστε και το άρθρο «τα καγκουρό είναι σαρκοφάγα» για να καταλάβετε περισσότερα

Γραμμένο από τους μαθητές της πρώτης τάξης των σχολικών κελιών. Διαβάστε τα ποιήματα τους και τις περιπέτεις τους τα οποία μπήκαν σε αυτό το βιβλίο με αφορμή σχολική εργασία! Όπως καταλαβαίνετε αυτή είναι η υπόθεση του σάπιου ψευτο-βιβλίου. Η ιδέα μου ήρθε χάρη σε ένα ανηψάκι που ήρθε να το βοηθήσω να γράψει μια περιπέτεια για μια εργασία του. Όταν τελειώσαμε με τη δικιά του, έκατσα και έγραψα μερικές άρρωστες και μερικές μακάβριες ιστορίες. Την επόμενη μέρα τελείωσα γραπτά και εικαστικά και σας το παρουσιάζω. Για να το διαβάσετε κάντε κλικ πάνω στην εικόνα και θα μεταφερθείτε στην βιβλιοθήκη μας. Πατήστε πάνω στο παραμύθι και αυτό ήταν. 30 σελίδες είναι, μη φανταστείτε κάνα κατεβατό… 16 Μάη 2011.

Γιώργος Μ. (the rotting one)

ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΑ ΑΛΟΓΑ

Την Κυριακή το πρωί ήρθε ο παππούς μου και με πήρε με το μπλε αυτοκίνητο στα άλογα. Ήτανε δώδεκα άλογα. Πέντε άλογα ήτανε μωρά. Τα άλογα τρέχανε ελεύθερα γύρω-γύρω και πάνω κάτω. Χάιδεψα ένα άσπρο μεγάλο άλογο και το άλογο με φύσηξε στα μούτρα. Είπα στον παππού μου πως όταν μεγαλώσω θα πάρω ένα δικό μου άλογο για να τρέχω και εγώ. Ο παππούς μου με φίλησε και μου είπε πως θα μου πάρει αυτός ένα άλογο. Μετά φύγαμε. Στο δρόμο ένα πολύ μεγάλο αυτοκίνητο έπεσε πάνω στο αυτοκίνητο του παππού μου. Ο παππούς τώρα είναι στο ουρανό και εγώ έχω καινούρια πόδια. Ο παππούς μου δεν θα μου πάρει δικό μου άλογο και είμαι πολύ στενοχωρημένος.

Θάνος

Η ΝΥΧΤΑ ΣΧΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ
ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΨΙΑ ΜΙΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΣΑΣ
ΚΑΘΕ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ
ΑΠΟΨΕ ΚΡΥΒΕΙ ΘΑΝΑΤΟ
ΚΑΘΕ ΘΑΜΝΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΣΑΙΝΕΙ
ΑΠΟΨΕ ΚΡΥΒΕΙ ΘΑΝΑΤΟ
ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΟΛΟΓΙΟΜΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ
ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ
ΑΝ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΑ  ΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΤΑ ΝΟΙΩΣΕΙΣ
ΘΑ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ  ΜΑΣ
ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΣΚΙΖΟΥΝ ΜΕ ΜΑΝΙΑ
ΝΑ ΕΚΣΤΑΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΣΤΑΓΟΝΑ ΑΙΜΑΤΟΣ
ΝΑ ΜΑΣ ΞΕΡΙΖΩΝΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ
ΕΦΙΑΛΤΗΣ…
ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΣΟΥ
ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΝΙΕΡΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ
ΠΑΡΑΦΥΛΑΝΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΟΥ ΛΑΘΟΣ ΚΙΝΗΣΗ

-ΜΗΝ ΠΑΜΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΦΟΒΑΜΑΙ
ΕΙΠΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΡΟΜΑΚΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ.
-ΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ? ΠΑΜΕ, ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕ ΜΙΑ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΔΟΣΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑΣ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ.
-ΚΑΛΑ ΠΑΜΕ. ΑΛΛΑ ΑΝ ΜΑΣ ΒΙΑΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΗΝ ΜΑΘΕΥΤΕΙ ΠΑΡΑΕΞΩ
ΕΙΠΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΣΟΒΑΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΡΑΒΗΞΑΝ ΠΡΟΣ ΕΚΕΙ. ΗΤΑΝ ΦΙΛΟΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ. Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΗΤΑΝ 22 ΧΡΟΝΩΝ, ΓΕΡΟΔΕΜΕΝΟΣ, ΜΕ ΞΑΝΘΑ ΣΓΟΥΡΑ ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΦΟΒΗΤΣΙΑΡΗΣ. Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΙ ΗΤΑΝ 21 ΠΙΟ ΜΙΚΡΟΚΑΜΩΜΕΝΟΣ, ΜΕ ΜΙΑ ΧΩΡΙΣΤΡΑ ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΕ ΤΟΝ ΑΔΟΛΦΟ. «ΤΟ ΜΟΥΣΤΑΚΙ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ» ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΝΕΥΡΙΑΖΕ, ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΚΡΥΦΟΓΕΛΟΥΣΕ. ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΕΥΡΙΚΟΣ.
ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΧΩΡΟΥΣΑΝ ΕΝΑ ΔΡΟΣΕΡΟ ΑΕΡΑΚΙ ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ ΝΑ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΝΑΡΧΟ, ΡΥΘΜΙΚΟ ΧΟΡΟ. Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΕ. ΦΟΒΟΤΑΝ ΑΛΛΑ ΝΤΡΕΠΟΤΑΝ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ ΞΑΝΑ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΡΟΜΑΚΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ. ΗΤΑΝ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΝΟΜΙΖΕΣ ΠΩΣ ΠΕΡΝΟΥΣΕΣ ΑΠΟ ΔΑΣΟΣ.
ΕΝΑΣ ΓΝΩΡΙΜΟΣ ΗΧΟΣ ΣΠΑΕΙ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ.
-ΑΚΟΥΣΕΣ ΚΑΤΙ? ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΕΤΣΙ?
-ΕΚΛΑΣΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ. ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ ΚΛΑΝΙΑ?
-ΜΕ ΤΡΟΜΑΞΕΣ ΡΕ ΜΟΥΝΙ. ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΤΥΦΛΑ ΜΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΓΑΜΟΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΦΕΡΕΣ.
ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ, ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕ ΠΙΟ ΒΙΑΣΤΙΚΟ ΒΗΜΑ. ΕΙΧΕ ΑΓΩΝΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΙΣΑ ΠΟΥ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΑΝ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝ.
ΕΙΚΟΣΙ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΖΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΩΣΠΟΥ ΕΝΑΣ ΑΠΑΙΣΙΟΣ ΘΟΡΥΒΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ.
-ΑΡΡΡΡΡΧΧΧΧΧΧ…     ΦΦΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ…
ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΣΑΝ ΓΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ ΚΑΙ ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ, ΔΕΜΕΝΗ ΜΕ ΖΟΥΡΛΟΜΑΝΔΥΑ.
-ΤΙ ΣΤΟ (Μ)ΠΟΥΤΣΟ ΕΚΑΝΕ ΕΤΣΙ?
ΨΙΘΥΡΙΣΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΕΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ.
-ΜΑΛΑΚΑ, ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΥΡΝΑΜΕ ΠΙΣΩ.
ΣΥΝΕΧΙΣΕ.
-ΚΑΤΣΕ ΡΕ ΧΕΣΤΗ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΓΑΤΑΚΙ.
ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΜΕΝΟΣ ΤΟΝ ΨΥΧΡΑΙΜΟ.
Ο ΑΠΑΙΣΙΟΣ ΑΥΤΟΣ ΗΧΟΣ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΤΕΝΟ ΣΟΚΑΚΙ, ΓΥΡΩ ΣΤΑ ΠΕΝΤΕ ΜΕΤΡΑ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΑΚΙ ΠΟΥ ΔΙΕΣΧΙΖΑΝ.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ ΑΛΛΑ ΠΑΓΩΣΕ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΚΤΗΝΩΔΕΣ ΟΥΡΛΙΑΧΤΟ ΤΟΥ ΑΠΑΙΣΙΟΥ ΖΩΟΥ. ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΣΑΝ ΝΑ ΗΛΘΕ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ, ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΕΝΟΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥ ΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ. Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΚΑΝΕ ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ.  ΣΤΑΘΗΚΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ. ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟΥ ΕΣΦΙΓΓΕ ΤΟ ΧΕΡΙ. ΕΤΡΕΜΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ. ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΝΟΙΩΘΑΝ, ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΚΟΠΕΙ.
ΕΝΑΣ ΗΧΟΣ ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΣΕΡΝΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΟΨΕ ΤΟ ΑΙΜΑ. ΤΩΡΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΑΝΑΣΑΙΝΑΝ. ΤΟ ΣΥΡΣΙΜΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ. ΕΝΑ ΑΙΣΧΡΟ ΠΛΑΣΜΑ, ΚΟΝΤΑ ΔΥΟ ΜΕΤΡA ΣΕ ΥΨΟΣ, ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΚΑΚΙ. ΕΙΧΕ ΜΕΓΑΛΑ ΓΑΤΗΣΙΑ ΠΟΔΙΑ ΠΟΥ ΕΝΩΝΟΝΤΑΝ ΜΕ ΕΝΑ ΕΠΙΣΗΣ ΑΦΥΣΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΡΜΟ ΠΟΥ ΕΜΟΙΑΖΕ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΛΛΑ  ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΜΠΟΥΡΙΑΣΤΟ. ΕΙΧΕ ΔΥΟ ΑΠΑΙΣΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΓΑΤΗΣΙΑ ΧΕΡΙΑ, ΜΕ ΦΟΥΣΚΩΜΕΝΟΥΣ ΜΥΕΣ ΚΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΝΥΧΙΑ, ΠΟΥ ΕΞΕΙΧΑΝ ΣΑΝ ΞΥΡΑΦΙΑ. ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΕΝΑ ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΓΑΤΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΔΥΟ ΣΟΥΒΛΕΡΑ ΔΟΝΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΙΣΙΑ ΠΕΤΑΧΤΑ ΑΦΤΙΑ.
ΟΙ ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ ΕΣΤΕΚΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΤΟΥΣΑΝ ΤΟ ΜΑΚΑΒΡΙΟ ΤΕΡΑΣ ΣΑΝ ΑΠΟΒΛΑΚΩΜΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΣΟΝΤΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ. ΕΤΡΙΒΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ Η ΟΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΑΠΕΙΛΟΥΣΕ. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΠΟΤΕ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΞΕΠΕΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΚΑΚΙ ΑΛΛΑ ΤΡΙΑ ΤΕΡΑΤΑ ΣΧΕΔΟΝ ΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ.
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΦΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΠΟΥ ΣΤΕΚΟΝΤΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΑΡΠΑΖΕΙ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΑ ΣΑΝ ΠΑΡΘΕΝΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΔΙΑΚΟΣΙΟΥΣ ΙΣΟΒΙΤΕΣ. ΤΑ ΜΟΧΘΗΡΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΑΦΗΝΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ, ΜΕ ΑΤΣΑΛΑ ΜΕΓΑΛΑ ΒΗΜΑΤΑ. Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΕΧΟΝΤΑΣ HΔΗ ΛΑΧΑΝΙΑΣΕΙ. ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΠΙΣΩ ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ. ΤΟΤΕ ΑΝΤΙΚΡΙΣΕ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΝΑ ΠΗΔΑΕΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΝΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΓΡΑΠΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΕ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ. ΕΚΕΙΝΟΣ ΣΩΡΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΒΓΑΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΠΝΙΧΤΗ ΚΡΑΥΓΗ. ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΘΩΣ ΤΟΥ ΞΕΣΚΙΖΑΝ ΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ, ΩΣΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣ. Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ.
ΕΤΡΕΧΕ ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΑ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ. ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ. ΒΛΑΣΤΗΜΟΥΣΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΤΟ ΔΡΟΜΑΚΙ. ΟΤΑΝ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΟΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΣΕ ΕΝΑ ΞΕΦΩΤΟ ΚΟΝΤΟΣΤΑΘΗΚΕ. ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΠΙΑ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΥΨΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΗΤΑΝ ΦΙΛΟΙ ΑΔΕΛΦΙΚΟΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΤΑ ΔΙΑΟΛΟΥ. ΗΤΑΝ ΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝΟΙΞΕ Η ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΑΝ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ.
ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ. ΕΚΑΝΕ ΕΝΑ ΜΠΑΝΙΟ ΚΑΙ ΕΠΕΣΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ. «ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΚΕΦΙΑ» ΑΥΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΙ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ.
ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΛΕΞΗ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ. ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΝΕΚΡΙΝΑΝ ΕΠΙΜΟΝΑ, ΟΥΤΕ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΤΡΑΒΟΛΟΓΟΥΣΕ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΩΣ ΥΠΟΠΤΟ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ.

Γιώργος

*από το βιβλίο του κώλου