Σε λίγες μέρες πλησιάζουν οι εκλογές και η τηλεόραση βρήκε θέμα να ασχοληθεί. 3% προηγείται ο ένας 3.8% έχασε ο άλλος – ποσοστά , νούμερα, ομιλίες ,παρακάλια προς τους ψηφοφόρους. Όλοι μας αγαπάνε αυτές τις μέρες και έχουν στο μυαλό τους πάνω απ’ όλα εσένα και την ευημερία σου και τον πληθωρισμό και τους μισθούς και τις συντάξεις και την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και…

Τόνοι χαρτιού σπαταλώνται για να μας υποσχεθούν και να μας πείσουν ότι πρέπει να τους ψηφίσουμε αλλά και να μην ψηφίσουμε καθόλου και πάλι το ίδιο τους κάνει γιατί αυτοί θα ψηφιστούν από αυτούς που πρέπει και είναι σίγουροι για ‘αυτό οπότε το αποτέλεσμα πάλι θα είναι το ίδιο – αλλά κατά βάθος έχουν και οικολογική ευαισθησία.

Και ναι τελικά αποφασίζω να πάω να ψηφίσω και να μπω στη διαδικασία να ακούσω τι λένε για να ψηφίσω τουλάχιστον αυτόν που είναι πιο κοντά σε αυτά που πιστεύω και κάθομαι και τους ακούω να λένε και zzzzzzzzzzzzzzzzzzz με παίρνει ο ύπνος – ακούω το ίδιο πράγμα ίσως λίγο αλλαγμένο αλλά κατά βάθος είναι το ίδιο πράγμα με σκοπό να με κερδίσουν και μετά να με ξεχάσουν μέσα στα προβλήματα μου γιατί τότε τα προβλήματα θα΄ναι δικά μου ενώ τώρα είναι και δικά τους-τώρα =  για 15 μέρες.

Εγώ θα ψηφίσω γιατί θέλω να ξέρω ότι δεν τους είπα  <<κάντε ότι θέλετε>> χωρίς να πω τουλάχιστον την γνώμη μου και μετά θα περιμένω πάλι την ίδια στιγμή για να γίνουν τα ίδια πράγματα και να συζητάμε πάλι για τα ίδια προβλήματα.

Ένας κύκλος είναι η ζωή

Και οι εκλογές έγιναν και τα αποτελέσματα βγήκαν και όλοι ξαφνιάστηκαν με το γεγονός ότι οι υπέρμαχοι του φασισμού τελικά είναι πολλοί-είναι ανάμεσα μας αλλά και τι με αυτό-48% προτίμησαν να κάτσουν σπίτι η να πάνε για μπάνιο σνομπάροντας το μέλλον μας-το μέλλον τους-το μέλλον αυτού του τόπου ακούγοντας αυτούς που τους είπαν μην πάτε γιατί έτσι θα’στε οι καλύτεροι. Μπράβο τους / μας λοιπόν. Πάντα τέτοια.

OTTO

*από το πέμπτο τεύχος του περιοδικού που μπορείτε να βρείτε εδώ