
Το Εναλλακτικό Πολιτιστικό Εργαστήρι διωργανώνει το πρώτο του φεστιβάλ. Διαβάστε για την εκδήλωση στη σελίδα τους εδώ

Το Εναλλακτικό Πολιτιστικό Εργαστήρι διωργανώνει το πρώτο του φεστιβάλ. Διαβάστε για την εκδήλωση στη σελίδα τους εδώ
Βέβαια, δεν είναι όπως στην αρχή. Έχω πάρει τα μέτρα μου. Άσε που έχω εξασκηθεί πλήρως πάνω σε αυτό. Θα μπορούσε να πει κανείς πως είμαι ειδικευμένος.
Ξεκινάω τη διαδικασία από νωρίς. Ανοίγω λίγο τα παράθυρα κατά τη διάρκεια του μεσημεριού και φροντίζω να τα κλείνω έγκαιρα. Αν ωστόσο, προλάβει να μπει κάποια μύγα, ξέρω να τη στέλνω από κει που ‘ρθε. Το απόγευμα και το βράδυ, μένουν όλα τα παράθυρα κλειστά. Αν έχει δα τόση ζέστη, ανοίγω λίγο ένα παράθυρο, αλλά τα πατζούρια μένουν ερμητικά κλειστά! Άλλο τρόπο δεν έχουν να μπουν μέσα, παρά μόνο από τις μικρές τρυπίτσες του πατζουριού, τη χαραμάδα της πόρτας ή την κλειδαρότρυπα. Ανοίγω άλλη μια μπύρα να φουσκώσω, αφού να μεθύσω δεν μπορώ. Δεν παίζει και κάνα «τσιγάρο» και άστα να πάνε…
Κι ενώ είμαι σίγουρος πως στο σπίτι δεν υπάρχει ούτε ένα, νάσου κάνει την εμφάνισή του. Το σκοτώνω. Σκοτώνω κι ένα δεύτερο στην τουαλέτα που πήγα να κατουρήσω και πάω να ξαπλώσω. Μια φαγούρα στη μέση και στον ώμο, μαρτυρούν πως με έχουν τσιμπήσει δυο. Σκέφτομαι πως θα ήταν αυτά τα δυο που σκότωσα κι έτσι ξαπλώνω και βάζω να δω μια ταινία με ζόμπι που έκλεψα παράνομα από το ίντερνετ. Εκεί, βουίζει ένα στα αυτιά μου. Δεν είναι δυνατό! Αν και νυστάζω πολύ και δεν θέλω να χαλάσω με τίποτα τη χαλαρότητά μου, ανάβω το φως και παρατηρώ προσεκτικά το χώρο γύρω. Δεν μου ξεφεύγουν, τα έχω μάθει καλά. Γαμημένα βαμπίρια θα σας αφανίσω!
Οι τοίχοι έχουν διάφορα άλλα σκοτωμένα από προηγούμενες φορές. Αποτελούν την ταπετσαρία μου. Ξέρω όμως και δεν τα μπερδεύω με τα ζωντανά. Άλλωστε είμαι ειδικός εξολοθρευτής σύγχρονων βαμπιριών!
Στην αρχή μοιάζει άφαντο, αλλά δεν είναι. Με μια πιο προσεκτική ματιά, το βρίσκω! Σημαδεύω με το χέρι μου και το σκοτώνω. Κι εκεί που νόμιζα πως θα ησύχαζα για σήμερα, παίρνει το μάτι μου ένα ακόμα. Αυτό με παιδεύει λίγο παραπάνω, αλλά το πετυχαίνω κι αυτό. Επιτέλους! σκέφτομαι και πάω για κατούρημα πάλι. Γαμημένες μπύρες… Εκεί βρίσκω άλλα δυο. Κατουράω και τα σκοτώνω κι αυτά. Είναι και μεγάλα τα μπάσταρδα! Ας ελπίσουμε πως ήταν τα τελευταία για σήμερα, σκέφτομαι και πάω ψόφιος για ύπνο. Και πραγματικά, το βράδυ, δεν με ενόχλησαν άλλο, ή αν το έκαναν, δεν πήρα χαμπάρι γιατί κοιμόμουν.
Το πρωί που σηκώθηκα για κατούρημα, σκοτώνω άλλο ένα! Μα, από πού μπαίνουν τα γαμημένα; Πάω να φτιάξω καφέ και σκοτώνω άλλα δυο. Ήμουν σίγουρος πως το σπίτι δεν έχει ούτε ένα. Αποφασίζω αυτή τη φορά να μην ανοίξω καθόλου τα παράθυρα. Να δούμε, πόσα θα βρω πάλι σήμερα…
Ερωτήσεις κατανόησης κειμένου:
1. Πόσα βαμπίρια σκότωσε ο ήρωάς μας;
Μονάδες 2
2. 4. 6. Περισσότερα; (σημείωσε πόσα)______
2. Πόσες φορές κατούρησε ο συγγραφέας;_______
Μονάδες 2
3. Κατά τη γνώμη σας, του αξίζει ο τίτλος του εξολοθρευτή βαμπιριών;
(δικαιολογήστε την απάντησή σας)
Μονάδες 2
4. Τι είναι τα σύγχρονα βαμπίρια κατά τη γνώμη του συγγραφέα;
Μονάδες 2
5. Πόσο καιρό έχει να μαστουριάσει ο συγγραφέας;
Μονάδες 2
6. Υπό αυτές τις συνθήκες, θα βγάζατε τη ψωλή σας να την παίξετε χωρίς να φοβάστε κάνα μυστήριο τσίμπημα;
Μονάδες 2
7. Εσείς τι θα κάνατε σε παρόμοιες συνθήκες;
(αναπτύξτε την απάντησή σας σε 400 λέξεις)
Μονάδες 8
Σημείωση συγγραφέα:
Σιχαίνομαι να μιλάω για σοβαρά πράγματα. Όλοι όσοι προσπαθούν να πουν κάτι σοβαρό, λένε ένα σωρό ανοησίες και παπαρολογούν χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Προτιμώ να μιλάω για ανοησίες που είναι ουσιαστικά πιο ουσιαστικές από τις «σοβαρές» κουβέντες κάποιων, γιατί δεν θέλουν να αποδείξουν τίποτα και είναι ευθέως κατανοητές και πολλές φορές πιο έξυπνες. Συνήθως έχουν και αρκετή δόση χιούμορ που εκλείπει από τις άλλες τις κουβέντες, αυτές τις σοβαρές. Γι’ αυτό λοιπόν, βάλτε τη σοβαρότητα στον κώλο σας!
Κώλο;
Είπα κώλο;
Αμάν!
Καύλωσα πάλι!
Πάω να τραβήξω μια μαλακία!
*περισσότερο Μοιχάλή Μοίχο εδώ
Το τραγούδι των Radiohead από ότι καταλαβαίνουμε είναι βασισμένο στο βιβλίο του George Orwell, “1984”. Αν δεν το έχετε διαβάσει αξίζει να το κάνετε όσο προλαβαίνετε… Από αυτό το βιβλίο του 1949 βγήκε και ο μεγάλος αδελφός που πήρε το όνομα του το γνωστό reality show. Ακόμα θα διαβάσετε και κάτι ανάλογο που συμβαίνει στις μέρες μας στην Ελλάδα και τις γελοίες αλλαγές στα ονόματα των υπουργείων. Αυτό βέβαια είναι το ελάχιστο… Αυτό το τραγούδι δεν είναι το μόνο που μιλάει για το βιβλίο αυτό. Πατήστε εδώ και δείτε μία λίστα.
Γιώργος

Πολλά ακούγονται και άλλα πιο πολλά είναι αυτά που θα ακουστούν τις επόμενες μέρες μέχρι να το ξεχάσουμε και αυτό και να περιμένουμε το επόμενο. Ποιος φταίει – ποιος το έκανε – που – πότε – γιατί – μα – αλλά – δια – κατά – μετά -…
Ε φτάνει πια το μπλα μπλα…βαρέθηκα να σας ακούω…να μας ακούω δηλαδή μιας και εγώ ο ίδιος μερικές φορές παρασύρομαι και μιλάω προτού πρώτα σκεφτώ…Η ελευθερία λόγου δεν συνεπάγεται με το ότι ο καθένας μπορεί να λέει το μακρύ του και το κοντό του…στο internet – στα ΜΜΕ – στις συζητήσεις του δρόμου – στη Βουλή!!
Μιλάει ο μπλε και κατηγορεί τον κόκκινο , ο κόκκινος τα ρίχνει στον πράσινο , μετά ο πράσινος τα χώνει στον καφέ και ο καφέ…Ένα γαϊτανάκι ατελείωτο που ποτέ δεν καταλήγει πουθενά και που πάντα στο τέλος ‘‘κάνει η μάνα’’. Η ζωή γίνεται πανηγύρι και εμείς τσακωνόμαστε μεταξύ μας για να κερδίσει κάποιος άλλος.
Πόσο παραλογισμό μπορούμε τελικά να ανεχθούμε?
Όλοι μας είμαστε έλλογα όντα – ας σκεφτούμε λοιπόν γιατί και πως γίνονται όλα αυτά και ας βρούμε τον τρόπο με τον οποίο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να κάνουμε κάτι χωρίς να είμαστε απλοί θεατές – γιατί ο θεατής στο έγκλημα είναι πολλές φορές και θύτης – και ας μην γελιόμαστε, δεν είμαστε απλά θεατές, επεμβαίνουμε στα κοινά έστω και έμμεσα – αυτό άλλωστε μας ορίζει η δημοκρατία μας!!!
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντιδράσουμε η μάλλον καλύτερα – απλά να δράσουμε και ο καθένας μπορεί να επιλέξει τον τρόπο αυτό που πιστεύει ότι του ταιριάζει – ανάλογα με τη κοινωνική του θέση, τα πιστεύω του κτλπ.
Ας το κάνουμε λοιπόν, για να μην μας βρίζουν οι επόμενοι…
ΥΣ: για όποιον δεν κατάλαβε – όλα τα παραπάνω έχουν ως ερέθισμα τα γεγονότα της 5.5.2010
OTTO
*διαβάστε κείμενα του ΟΤΤΟ στην κατηγορία OTTO’S WORDS
Πάει καιρός από τότε που ζήτησα σε κάποιο βιβλιοπωλείο, ποιήματα του Ρώμου Φιλύρα και του Γιάννη Σκαρίμπα. Μου είπαν πως δεν υπάρχει τίποτα. Μετά από πολύ καιρό, βρήκα μόνο ένα (ίσως και το πιο σημαντικό) βιβλίο του Φιλύρα, το “Η ζωή μου εις το δρομοκαϊτειον”. Το πήρα φυσικά. Η έκδοση ήταν σχετικά πρόσφατη, του 2007. Η προηγούμενη, δεν θα ‘ταν το 1920;
Δεν ήμουν ποτέ βιβλιοφάγος και ούτε με ενδιέφερε να γίνω. Εραστής της ποίησης ίσως και των καταραμένων – χρησιμοποιώντας ευρύτερα τον όρο. Ήταν εύκολο να ανακαλύπτω “νέους” παλαιότερους συγγραφείς, κοιτάζοντας με μια πιο προσεκτική ματιά τα βιβλία που είχα διαβάσει.
Μέσα από την επιμέλεια του Γιώργου Σαββίδη στο έργο του Κ. Καρυωτάκη, γνώρισα τον Λεφτέρη Πούλιο, τον Κώστα Σοφιανό, το Χρήστο Βαλαβανίδη και άλλους. Μέσα από την ποίηση του Καρυωτάκη, τον Φιλύρα, τον Poe, τον Baudelaire, τον Verlaine και άλλους. Μέσα από τον Bukowski, τον Hemingway, τον Genet, τον Sartre, αλλά και τον Γιάννη Λειβαδά (όντας μεταφραστής του) και το κουβάρι, όσο έχεις διάθεση να τραβάς, τόσο εκτυλίσσεται.
Ήταν αναμενόμενο λοιπόν να ανακαλύψω πως, πολλοί απ’ αυτούς δεν υπάρχουν στα βιβλιοπωλεία, αλλά ούτε και σε κάποιον εκδοτικό οίκο. Και περισσότερο, οι ελληνόφωνοι ποιητές, χαμένοι ή πεταμένοι στα καλάθια αχρήστων. Έμαθα λοιπόν πού να ψάχνω μπας και βρω τίποτα σημαντικό.
Όταν μιλάς για ποίηση σε αυτό τον τόπο, όλοι θα σου πουν τρία και μόνο ονόματα – λες και όλα ξεκίνησαν και πέθαναν μαζί με αυτούς. Για άλλους, ούτε λόγος. Ή μάλλον, κάτι θα βρουν να σου πουν… η ποίηση δεν πουλάει, δεν φέρνουμε τέτοια βιβλία, γιατί δεν παίρνεις κι εσύ ένα μπεστ σέλερ τσελεμεντέ; Ξέρεις πόσο έχει πουλήσει αυτό; Ή, τι θα έλεγες για εκείνο το άρλεκιν, το διάβασα και είναι κάτα-ΠΛΗΚΤΙΚΌ! Αρκετά με αυτά. Με κούρασα!

Όταν λοιπόν, μετά από καιρό, ζήτησα ξανά από κεντρικό βιβλιοπωλείο στην Αθήνα για ποιήματα των Σκαρίμπα και Φιλύρα, η απάντηση ήταν η ίδια. Δεν υπάρχουν!
“Πώς γίνεται να μην υπάρχουν;” ρώτησα.
“Δεν γνωρίζω” ήταν η απάντηση.
Προφανώς, οι εκδοτικοί που είχαν τα δικαιώματα, έχουν εδώ και χρόνια κλείσει και κανένας άλλος εκδοτικός δεν έχει πάρει τα δικαιώματα να προβεί σε κάποια νέα έκδοση. Έτσι, δεν υπάρχουν!
“Κακώς”, είπα, “πολύ κακώς!” και αποχώρησα νιώθοντας στο πετσί μου κι ακόμα πιο μέσα, την περιφρόνηση, την αδιαφορία και το αλαζονικό γεμάτο μίσος, βλέμμα του πωλητή.
Ωραία ως εδώ, όλα καλά! Ίσως, αν δεν είχε ασχοληθεί ο Σαββίδης με τον Καρυωτάκη, να μην γνωρίζαμε το έργο του. Κι αν κάπως μαθαίναμε γι’ αυτό, να το ψάχναμε σε κλειστούς εκδοτικούς, σε σούπερ μάρκετ βιβλιοπωλεία και να μας έλεγαν με θρασύτητα: «Δεν υπάρχει!». Ίσως ο κόσμος να χόρτασε από αυτοκτοονημένους ποιητές και να τους καταδίκασε όλους σε έναν αιώνιο θάνατο, χειρότερο από τον βιολογικό. Ίσως κι εγώ να βαρέθηκα να ασχολούμαι με όλα αυτά και να κοιτάξω να πάω με τους άλλους μαζί, ή με αυτούς, ή με εκείνους, ή με εσάς! Ίσως να φωνάξουμε όλοι μαζί – ελάτε λοιπόν, μην ντρέπεστε – ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ! ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ! ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ!!! (συγνώμη Κατερίνα, αλλά ξέρω πως εσύ δεν έγινες ποτέ «ποιητής» όπως το εννοούνε. Ούτε κι εσύ Νικόλα. Εσύ ήσουν Κροκ!).
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: ΟΙ ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΑΝ ΑΚΟΜΑ! ΦΥΛΑΧΘΕΊΤΕ! ! !
Χρήστος
Τους Grain θα τους βρείτε εδώ όπου μπορείτε να ακούσετε κι άλλα τραγούδια τους και να κατεβάσετε δωρεάν το demo τους. Αξίζουν με χίλια!!!
Είναι στιγμές που βλέπεις ότι υπάρχει αυτή η ανώτερη δύναμη – η Φύση. Είναι στιγμές που σταυρώνεις τα δάχτυλα σου περιμένοντας απλά την στιγμή που θα σταματήσει…
Έτσι και τώρα – είναι το ηφαίστειο στην Ισλανδία που μας θυμίζει ότι δεν είμαστε οι μόνοι κυρίαρχοι πάνω σε αυτή τη γη. Λες και υπάρχει κάτι που θέλει να μας δείξει ότι μόνο αυτό μπορεί και πρέπει να είναι υπεύθυνο για τις αλλαγές γύρω μας.
Άλλες φορές εξισορροπεί τις ανωμαλίες για τις οποίες εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι και άλλες φορές μας τιμωρεί.
Μήπως τελικά το μεγάλο Πνεύμα για το οποίο μιλούσαν οι Ινδιάνοι είναι η Φύση ?
Μήπως τελικά δεν το σεβόμαστε όσο θα έπρεπε ?
ΟΤΤΟ
*για περισσότερα κείμενα του ΟΤΤΟ ψάξτε στην κατηγορία «OTTO’S WORDS»