Αρχείο ετικέτας vlad

28η «παρέλαση»

 

Κι αυτοί χειροκροτούν τους νικητές
καθώς περνούν μπροστά τους
με τα ρούχα καθαρά
ρυθμισμένες σα ρολόγια τις καρδιές
κρατούν τα λάβαρά τους

Σκέψη καμιά
λέξη λαλιά
βωή και ύμνος και τραγούδι φροντισμένο
από το άρρωστο μυαλό
που στρώνει βήμα και ρυθμό
σπέρνει θυμό, πίκρα θανάτου, καταχνιά

Για δες, περνούν οι νικητές
και συ σα χάχας να χτυπάς τα δυο σου χέρια
να νιώθεις δέος, θαυμασμό
το φίρερ σα μικρό χριστό
να σου κουρδίζει το μυαλό
να σου ακονίζει τα μαχαίρια

Πάρε το χάπι σου μπορείς
και πέσε ν’ αποκοιμηθείς
μ’ ένα χαμόγελο βλακώδους θαυμασμού
να ονειρευθείς κι εσύ στολή
δόξα, τιμή στη μηχανή
που σου επιτρέπει ν’ αναπνέεις σα νεκρός

Και δίπλα σου φεύγει το φως
μα εσύ περήφανος τυφλός
αηδιάζεις στου “καρκίνου” την ακτίδα
το προτιμάς ηλεκτρικό
γρανάζι στο μηχανισμό
οδοστρωτήρα και της πιο αχνής ελπίδας

 

 

Ένα άμετρο σχολικό ποιηματάκι,
για τις παρελάσεις.

28 Οκτώβρη 2010.

Βλαντ.

Παραθέτω Ψυχεδελικό-Ντανταϊστικό Λογοτέχνημα:

(Λίγο σόκιν. Παρακαλώ απομακρύνετε τους μικρούς στην ηλικία ή το μυαλό απ’ την οθόνη. Οι παραβάτες θα τιμωρούνται με επιτόπου φρίκη, καφρίλα ή αηδία.)

Παρένθεση No2 : (ακολουθεί ανάλυση του αριστουργήματος στο τέλος, από τον ίδιο τον δημιουργό-καλλιτέχνη.)

Ένα βράδυ στον Περαία
Είχαμε καλή παρέα
Με σουβλάκια και τριπάκια
Και ειδήσεις των εννέα
Και με μουσική σπουδαία
Πάριο και Παγκανίνι
Ποιος θα πάρει την ευθύνη
Που την κάναμε στη ζούλα
Μες τη σκουπιδοσακούλα
Καβατζώσαμε το πτώμα
Την καημένη την Ανθούλα
Που μας πρόδωσε στο ΙΚΑ
Τίποτα όρθιο δε θα μείνει
Κι όποιος από μας μιλήσει
Θα τον δώσουμε για προίκα
Στου παπά το μπατσοπαίδι
Που γουστάρει μόνο σύκα
Έχει και στο κώλο μάτια
Και μαστούρα δυο δεμάτια
Είναι καραμπουζουκλής*
Ο ρουφιάνος της φυλής
Τρώει και το σαλαμάκι
Και τον πάτο της χοντρής
Τον ρουφά με καλαμάκι
Γιατί είναι χασαπάκι
Όλο κέφι και μεράκι
Και κυκλοφορεί με τάγκα
Μέσα στου Καραϊσκάκη
Κι όταν έρθει ο Χειμώνας
Θα ναι τα στουπιά βρεγμένα
Τα καντήλια αναμμένα
Τα μουνιά** μαστουρωμένα
Θα τα πιάσουμε στον ύπνο
Με τζατζίκι και με Disco
Και με θεία λειτουργία
Θα τραβάμε μαλακία
Και θα κόβουμε τις πέτσες
Και τα δάχτυλα μας φέτες
Γιατί είμαστε αλάνια
Διαστημικοί ρεμπέτες!!!!

*(Αυτός που παίζει μπουζούκι χρώματος μαύρου και κοινός και αλανιάρης)

**(Δια την αποφυγή πιθανών παρεξηγήσεων, ο καλλιτέχνης-δημιουργός θέλει να τονίσει, ότι με τη λέξη μουνιά δεν εννοεί το γυναικείο όργανο, παρά μόνο χρησιμοποιεί τη γνωστή λαϊκή έκφραση, η οποία συχνά αποδίδεται στους υποχθόνιους και γενικά άκυρους, εχθρούς και αντιπαθείς τύπους, που θέλουν το κακό μας. )

Προσπάθεια ανάλυσης του αριστουργηματικού μου έργου:

(Με απλά λόγια για να γίνει, όσο το δυνατόν είναι εφικτό, βατό και κατανοητό για τη σημερινή μας εποχή)

Λαμπρό και ενδεικτικό λογοτεχνικό δημιούργημα. Άριστο δείγμα της χαοτικής, ντανταϊστικής τάσης και διάστασης του Zero Artistic Movement!! Μια ψυχαγωγία για όλη την οικογένεια.. Η μυσταγωγία της ύστατης απελευθέρωσης.. Και μια πρωτοποριακή, επαναστατική έκβαση, έκφρασης του μέτρου και του ρυθμού, στην ιστορία της ποίησης.! Η τομή στη σύγχρονη καθημερινότητα της μέσης και κατωτέρας οικογένειας.. Η περιτομή και η έντεχνη παραβολή, της διαστροφικής και αλαζονικής εκδήλωσης της άρχουσας τάξης. Μια γροθιά στο στομάχι της σύγχρονης παγκόσμιας κοινωνίας, που υστερεί της απολλώνιας τέχνης και της υπερκουλτούρας των ενάρετων και των σοφών!! Το τέλειο αριστούργημα, το οποίο είναι αδύνατον να αξιολογηθεί, ακόμα στις μέρες μας, διότι ξεπερνά κάθε βαθμό νοημοσύνης και καλλιέργειας, που θα μπορούσε να είναι εφικτή στη σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή που ζούμε. Ξεπερνά κάθε προσδοκία, ακόμα και την πιο αχαλίνωτα προικισμένη φαντασία, που θα μπορούσε να δημιουργήσει και ο πιο εξελιγμένος ανθρώπινος νους. Ένας ασύλληπτα μεγαλειώδης και δημιουργικός χαιρετισμός από το μακρινό μέλλον! Ένα δείγμα για το τι θα μπορεί να δημιουργήσει η ανθρωπότητα, ύστερα από χιλιάδες χρόνια!! Αυτά τα λίγα πιστεύω πως είναι αρκετά, για να καταφέρουν να προσεγγίσουνε κατά κάποιον τρόπο, με μεγάλη ταπεινότητα, αντικειμενικότητα και σεβασμό την περιγραφή του έργου μου, διότι τα λόγια είναι πολύ λίγα και το λεξιλόγιο και η διανόηση του πλανήτη πολύ χαμηλά ακόμα, δια την επίτευξη της πλήρους περιγραφής του μεγαλειώδους έργου μου.

με ταπεινότητα

και αυστηρή αυτοκριτική:

vlad the god

(εγώ δηλαδή)

vladzero βιολιτζής

Το τραγούδι του Μετανάστη

Ένα κοινωνικό τραγούδι του Βλαδίμηρου για τη μετανάστευση, εσωτερική και όχι μόνο… Ακούστε τραγούδια του και μάθετε για αυτόν εδώ.