Η καρδιά μας ράγισε… ο Σάπιος έφυγε και δεν θα ξαναγυρίσει. Έφυγε με τον πιο τραγικό τρόπο. Λεπτομέρειες ας μας επιτρέψετε να μην αναφερθούν ως ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του. Τα πρόσωπα που είμασταν κοντά του βλέπαμε μια βασανισμένη ψυχή να σιγοσβήνει από καιρό… και το τέλος ήρθε. Ο Σάπιος έσβησε. Πέταξε μακριά. Ελπίζουμε στο τελευταίο αυτό ταξίδι, να βρει την ηρεμία που τόσο πολύ η ψυχή του επιθυμούσε και η ζωή του αρνήθηκε να του δώσει.

Ότι απέμεινε από τη σάπια του σάρκα ας αναγεννηθεί… ας ανθίσει… ας μετατραπεί σε κάτι όμορφο και αθώο, σαν την παιδική καρδιά του που έμαθε να αγαπάει και να μη μισεί αλλά να λυπάται.

Είναι κι ο διάβολος που έστησε χορό
Μες’ το παλάτι που κρυφά σ’ αναζητούσα
Και εσύ πριγκίπισσα κρατούσες τον ορό
Σ’ ένα κρεβάτι μοναχός ψυχορραγούσα

Έφυγε η κοπέλα μας… έφυγε η Νέτα μας… Αυτά ήταν τα λόγια του παππού, που κλαίγοντας δεν μπορούσε να χωνέψει ότι η αδερφή του έφυγε απ’ τη ζωή.  Όσοι διαβάσετε αυτά τα λόγια θα αναρωτιέστε ποια είναι η Αννέτα. Την Αννέτα λοιπόν δεν την ξέρετε. Ήρθε σε αυτόν τον κόσμο πριν πολλά χρόνια, έζησε, παντρεύτηκε, χήρεψε πρόσφατα και έφυγε σήμερα λίγες ώρες  πριν ξημερώσει. Στον θάνατο δεν υπάρχουν επώνυμοι και ανώνυμοι. Όλοι την ίδια μεταχείριση έχουμε. Όλοι αδέλφια είμαστε. Ας αναπαυθεί η ψυχή της και ας έχει καλό ταξίδι εκεί που πάει.