Η ηλιθιότητα σε όλο της το τρομακτικό μεγαλείο. Πιαστείτε από έθνη, θρησκείες και από ξυρισμένους όρχεις (αρχίδια) μπας και σωθείτε. Το σενάριο της αφύπνισης των ηλιθίων. Ο Παΐσιος δεν ταιριάζει σε αυτή την πρόταση. Μέχρι εκεί φτάνει το έθνος… και οι Έλληνες πεινάνε… και οι Έλληνες ξεχνάνε. Λοβοτομή με wi-fi. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι.

Συζήτηση στο δίπλα τραπέζι, για τη ζωή μετά το θάνατο στη Λούτσα. Ένα ζευγάρι και ένα φανάρι. Ψαγμένα πράγματα για λίγους στο χωριό. Ο νεαρός δεν συμβιβάζεται με τις συνηθισμένες ασκήσεις στο γυμναστήριο. Δεν τον ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι. Έχει ισχυρή προσωπικότητα, χωρίς ανασφάλειες. Η νεαρά γοητεύεται και το φανάρι ζητά καφέ για να ανοίξει το τρίτο του μάτι. Εμείς παραδίπλα, τρώμε σάντουιτς και πίνουμε μπύρα προσπαθώντας να αγγίξουμε τη νιρβάνα.

Ανάμνηση παράλληλου σύμπαντος… Το παιδάκι χτυπάει την πόρτα. Κρατάει δύο ψεύτικα πιστόλια. Στο κεφάλι καουμπόικο καπέλο. Στη ψυχή του μια θλίψη πρωτόγνωρη που με τρομοκράτησε. Απόκριες, πλατεία, μιζέρια. Εύχομαι τα πιστόλια σου να ήταν αληθινά. Εύχομαι…

Αποκριάτικο εξώφυλλο περιοδικού, λερωμένο με εμετό. Βλασφημία πραγματική. Η φρίκη του πολέμου, μακρινός εφιάλτης για τα χρυσόψαρα. Η ιστορία θαρρείς και επαναλαμβάνεται γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε. Αριθμοί και στατιστικές για την πολιτισμένη Ευρώπη. Φασίστες βγαίνουν από τα λαγούμια τους. Σπάστε τους θώρακες με κάτι βαρύ. Σέλφι μέσα σε φέρετρα, με υπέρυθρες.

Καλά περνάμε. Λίγο τρόμο προκαλούν τα χέρια των ανθρώπων σε συνδυασμό με τα κεφάλια τους αλλά έτσι είναι η ζωή. Οι φρέζιες ανθίσανε και είναι ωραίες.

Ένα παιδάκι προσεύχεται κάθε βράδυ στο Θεό του. Ελπίζει σε έναν καλύτερο κόσμο. Κλείνει τα μάτια, ενώνει τις παλάμες και εκλιπαρεί για την Αποκάλυψη των Νεκροζώντανων (zombie apocalypse).

Γιώργος Μικάλεφ