άνθρωποι όμορφα χορεύουν
μέσα στα όμορφα τους ρούχα
ήθος ασπρόμαυρης ταινίας
ηθικόν ακμαίον προς ακμαιότατον
λουστραρισμένη ανθρωπότης
στο κατώφλι του ολέθρου
…
τα ωραία τα χρόνια τα θαμπά
του κόσμου το κέντρο μια οπή
με ημερομηνία πλήξεως
μέχρι και τα πουλιά την ύμνησαν…
τα πουλιά των ανδρών
γιατί τα άλλα του ουρανού…
…
δεν τραγουδούν για εμάς τα πουλιά
ούτε για πράγματα ανούσια, νεκρά
το σύγχρονο πολιτισμό τον ανθρώπινο
στα σκατά θα τον εθάψουν
μαζί με τα κουφάρια μας
και δεν επρόκειτο να κλάψουν
…
κι όταν ούτε σπόρος
από την πούστικη τη ράτσα μας
στη Γη δεν θα υπάρχει
τότε λεύτερα θα πετούν αιώνια
και δεν θα πεθαίνουν στον αέρα
και δεν θα πεθαίνουν τραγουδώντας
"ΤΟ ΚΟΛΟΧΑΡΤΟΝ" 