Το τέρας, πίσω από οθόνες ξανά

ξεσπάει, για του φονιά τις σάρκες

οι πόρτες όμως κλειστές

και στο δρόμο ούτε σήμερα θα βγει

όπως και χθες

…

ο φονιάς ζητάει στιγμιαίο καφέ

με λίγο γάλα

μετά θα ακρωτηριαστεί

από εκείνους που προσπαθούν τις ψυχές τους να σώσουν

χαμογελάει στην κοινωνία

μα εκείνη δεν βλέπει

το πρόσωπο του, καθρέφτης καθαρός

μα εκείνη δε βλέπει την αρρώστια της

 …

Ο σαδισμός των ανθρώπων

πρόσφορο έδαφος ζητά

να εκφραστεί σα δικαιοσύνη

μα ο φονιάς δικαιοσύνη δε ζητά

μονάχα νες καφέ με γάλα

…

και η γυναίκα εκεί ψηλά

με ένα νεκρό μωρό στην κοιλιά της

ανάσκελα στο γραφείο ακουμπισμένη

με ένα καλώδιο περασμένο στο λαιμό

το ένα πόδι στο πάτωμα

το άλλο λιγάκι πιο ψηλά

και η ζωή συνεχίζεται

και η ζωή συνεχίζεται

 …

Γιώργος Μικάλεφ