«Στη Μνήμη Του Νίκου Πλουμπίδη (1902-1954)» λάδια σε καμβά 30Χ40εκ. Γιώργος Μικάλεφ, Αθήνα 5 Μάρτη 2015

Ήθελα από καιρό να φτιάξω μια ζωγραφιά (ως ελάχιστο φόρος τιμής) για τον άνθρωπο που βλέπω τη φωτογραφία του και ανατριχιάζω, που διαβάζω για τη ζωή του και δακρύζω, για αυτόν τον «τραγικό ήρωα». Ο Νίκος Πλουμπίδης, έζησε, αγωνίστηκε και μαρτύρησε για τα πιστεύω του. Το «κόμμα» τον διέγραψε για πουλημένο και έκανε λόγο για εικονική εκτέλεση. Τον Αποκατέστησε μετά…

Σε τούτη την πατρίδα τί γυρεύω,
με μισθοφόρους και πραιτωριανούς,
τη δόξα σου γονατιστός να ζητιανεύω,
και να χτυπώ την πόρτα σου στους ουρανούς,
τη δόξα σου γονατιστός να ζητιανεύω,
και να χτυπώ την πόρτα σου στους ουρανούς.

Σαν ψίχουλα είναι τούτα τα στιχάκια,
από συμπόσια και ξενύχτια ποιητών,
τα ψυθιρίζουν οι χαφιέδες στα σοκάκια,
εκεί που πάω σαν το ψάρι να πιαστώ,
τα ψυθιρίζουν οι χαφιέδες στα σοκάκια,
εκεί που πάω σαν το ψάρι να πιαστώ.

Κινήσαμε για μακρινό ταξίδι
κι η νύχτα φαρμακώνει τα φιλιά
ποιος κόσμος μας κρατάει και ποιο σανίδι
απόψε που δικάζουν τον Πλουμπίδη.
Οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά,οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά.

Κινήσαμε για μακρινό ταξίδι
κι η νύχτα φαρμακώνει τα φιλιά
ποιος κόσμος μας κρατάει και ποιο σανίδι
απόψε που δικάζουν τον Πλουμπίδη.
Οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά, οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά.

Σε τούτη την πατρίδα τί γυρεύω,
με μισθοφόρους και πραιτωριανούς.

Μάνος Ελευθερίου