Πρωινό ξύπνημα με καφέ βαρύ γλυκό και ένα πιάτο γεμάτο ζαχαρωτά. Στο τραπέζι 7 καρφιά και ένα σφυρί από γνωστό πολυκατάστημα. Έξω από το παράθυρο δύο ρακούν και ένα μισομεθυσμένο άλογο. Ο καφές φάνταζε πικρός και τα ζαχαρωτά, πολύ γλυκά…  Η τηλεόραση πρόβαλε ζωντανά, ολόκληρη την τελευταία βδομάδα, το τέλος των ανασκαφών της Αμφίπολης. Ήταν η στιγμή που η τελευταία πύλη ανοιγόταν προσεκτικά και ο μέγας Αλέξανδρος, καβάλα σε ένα παπάκι κωλοφτιαγμένο, έβγαινε από τον τάφο γκαζώνοντας και βρίζοντας στα σλάβικα. Η τηλεόραση έκλεισε και ο Αλέξανδρος άφαντος. Μονάχα ένας ξύλινος σταυρός, αγορασμένος από γνωστό πολυκατάστημα, στεκόταν όρθιος στο σαλόνι.

Ο καλλιτέχνης ανέβηκε στη βάση του σταυρού κρατώντας στο αριστερό χέρι ένα σφυρί από γνωστό πολυκατάστημα. Πρώτα κάρφωσε τα πόδια του στη βάση με δυο σκουριασμένα καρφιά. Λάδι και καφές ξεχύθηκαν απ’ τις πληγές. Στη συνέχεια ακούμπησε το δεξί χέρι πάνω σε ένα ακέφαλο καρφί που ήταν είδη μπηγμένο στο δεξί άκρο του σταυρού. Με το αριστερό σφυροκόπησε τον δεξί καρπό, μέχρι εκείνος να χωθεί στο καρφί και να διαπεραστεί απ’ αυτό (συμβολισμός). Αναψυκτικό τύπου κόλα, ξεχύθηκε απ’ την πληγή. Το αριστερό χέρι τώρα, ανίκανο να καρφωθεί μόνο του στο καρφί, αποχώρησε οικιοθελώς από το υπόλοιπο σώμα και πέθανε μερικά λεπτά αργότερα από κατάθλιψη. Και το ημερολόγιο έγραφε 7  7 & 8…

Γιώργος Μικάλεφ