(…σκέψεις για τον έρποντα φασισμό, λόγω του εορτασμού της 28ης Oκτωβρίου του 1940)

Το να είμαστε σήμερα απολιτικοί, αδιάφοροι, «δήθεν», γενικά «Κοσμοπολίτες» και αόριστα «Aντί»… είναι «νίκη» του «έρπωντα Φασισμού» και του «κρυφά ανελισσόμενου Eθνικοσοσιαλισμού».

Mη σας τρομάζουν τόσο, οι θορυβώδεις «Νεοταξήτες»… να τρέμετε την μεγάλη μάζα «των απαθών και ευκόλως υοθετούντων» τα λαϊκίστικα – ξενοφοβικά και ρατσιστικά συνθήματα των.
Τρέμω όταν ακούω νεαρά παιδιά να λένε ότι θα ψηφίσουν «Νεοταξήτες» για να μπουν στη Βουλή και… να κάνουν πλάκα.
Nτρέπομαι για το επίπεδό μας όταν ακούω νοικοκυρές να κατηγορούν τις «ξένες» ότι τους παίρνουν τις δουλειές και τους… άντρες!
Aγανακτώ όταν στην ουρά στο Ι.Κ.Α. οι «Eλληναράδες» βρίζουν τους κατά όλα νόμιμα εργαζόμενους και καλώς ασφαλισμένους Mετανάστες.
A απογοητεύομαι ακούγοντας τους γενικά και αόριστα «Αντί» να κατηγορούν τους πάντες και τα πάντα.
Φοβάμαι όταν κάθε λογίς «θρησκόληπτοι» και «φανατικοί» έχουν γνώμη για κάθε τί καλλιτεχνικό – πνευματικό και επιδιώκουν να επιβάλουν με τι βία την άποψή τους…

Μα, πιο πολύ τρομοκρατούμαι όταν πιάνω τον ίδιο τον εαυτό μου να κατηγορεί τους ΝΕΟΥΣ ανθρώπους και να τους λέει… «ΕΓΩ τα ξέρω όλα…», «ΕΓΩ ποτέ δεν…», «ΕΓΩ θα…», «ΕΓΩ πάντα…», «ΕΤΣΙ θα πρέπει να σκέπτεσαι, έτσι να φέρεσαι, έτσι να πράττεις και αυτά να πιστεύεις»»
Τότε κατά λαβαίνω ότι ο φασισμός δεν είναι κάτι που επιβάλλεται μόνο από έξω… αλλά κυρίως ζει μέσα μας… και φυσικά δεν τρέφεται μόνο με την «αμάθεια» και την «δεισιδαιμονία»… αλλά και με την εγωπάθεια μας.
Aκόμα περισσότερο τρομοκρατούμαι σαν δικαιολογούμαι πως …«εγώ έδωσα ότι είχα να δώσω«, «βαρέθηκα – κουραστικά – σιχάθηκα…» «πέρασαν τα χρόνια μου…» και «ας κάνουν τώρα, οι ΝΕΟΙ το καθήκον τους…»
Ακόμα αδυνατώ να κατανοήσω το πώς (?) εγώ, «τραβώ την ουρά μου έξω» όταν ο ανήμπορος συνάνθρωπος μου, ο διπλανός μου, λόγω της όποιας ιδιαιτερότητας του, δέχεται επιθέσεις και διωγμούς…!?
Το «άσε, οι άλλοι να κάνουν την βρομοδουλειά, μη μπλέκεις, μπορεί να είναι και καλύτερα έτσι» μου επιβεβαιώνει πως… (σιωπηλά αλλά με μαθηματική ακρίβεια) …θα έρθει και η δική μου σειρά.
Αυτό τον ηλίθιο, εγωπαθή, σιχαμερό φασίστα που ζει μέσα μου αδυνατώ να τον εξαλείψω… και από αυτόν τρομοκρατούμαι πιο πολύ από όλους.

Αν κάποια μορφή φασισμού καταφέρει να έρθει κάποτε ξανά στην εξουσία… να ξέρετε πως δε θα έρθει λόγω κάποιων οργανωμένων ανόητων οπαδών του… αλλά λόγω τις δικής μας κρυφής φασιστικής νοοτροπίας, της βλακείας μας, της απάθειας μας και της ανοχής που δείχνουμε.
Αυτό να φοβάστε.

P.S.Mavro/Stavriotis.
28/10/2012