- Ο Μικροαστός – Αμνός… ή, Κανένας αμνός δεν πέθανε ποτέ από γηρατειά στο κρεβάτι του!
Ο Μικροαστός Αμνός ζούσε παρέα με το φίλο του «το Ψάρι», που ήταν κλεισμένο σε μια γυάλα (λίγο μικρότερη από’ τη δική του). Πριν δύο χρόνια η αγαπημένη σύντροφος του ανέβηκε κοινωνικά και μετακόμισε στο ρετιρέ του «Μεγαλοαστού Αμνού». Του απέμεινε βέβαια η φωτογραφία της και κάποιες αναμνήσεις που δεν μπόρεσε να πάρει μαζί της όταν έφυγε.
Οι μήνες του περνούσαν με τις μουσικές των καιρών και με μελέτη (περί τέχνης και θανάτου κυρίως). Ο Μικροαστός Αμνός μορφώθηκε τόσο, που η βιβλιοθήκη του αποτελούσε πια αναπόσπαστη προέκταση του μυαλού του. Μέσα στο μικρό αλλά βολικό διαμέρισμα του ένιωθε απόλυτα σίγουρος και ασφαλής. Τώρα δε θυμόταν την παλιά αγαπημένη του και τίποτα πια δεν τον στενοχωρούσε. Ένα μόνο τον ανησυχούσε… κάτι που διάβασε κάπου …να, πως «Κανένας αμνός δεν πέθανε ποτέ από γηρατειά στο κρεβάτι του!»…
Η εξημέρωση των Αμνών προϋποθέτει υπομονή, επιμονή και γερές αλυσίδες. Με τα νέα δεδομένα ο εξημερωμένος Αμνός θα καταναλώνετε μονάχα όταν αποδειχτεί άχρηστος εκτέλεσης οποιασδήποτε εργασίας.
- Θα νικήσουμε… κάποια άλλη φορά!
Την Κυριακή το πρωί οι Αμνοί βγήκαν ξανά στους δρόμους με ελπίδες και όνειρα και ιδανικά καινούρια. Το απόγευμα άρχισαν να μιλούν ξανά για αγώνες ενάντια στον Καπιταλισμό, τον Ιμπεριαλισμό, το Δυϊσμό και… τον πληθυσμό των «Γνωμών». Στην αμνών συνέλευση μάλιστα, ψήφισαν και ένα νέο βοσκό (!) Φυσικά, όλα τελείωσαν εκεί. «Tελικά, θα νικήσουμε, αλλά κάποια άλλη φορά!» …σκέφτηκαν «ώριμα» οι πιο πολλοί και διαλύθηκαν ήσυχα.
- Η Μεγάλη Έξοδος των Αμνών
Ο βοσκός έστεκε απαθής. Κοιτούσε τους Αμνούς αδιάφορα. Ήξερε πως, όπου και να πάνε, μέχρι να βραδιάσει, θα επέστρεφαν πίσω. Εκείνη τη νύχτα όμως, για πρώτη φορά, οι Αμνοί δεν επέστρεψαν! …και φυσικά κανένας «Γνώμος» δεν κοιμήθηκε ήσυχος στο κρεβάτι του.
*έργο συνεργασίας P.S.Mavro/George Micalef
- Η Κυριακάτικη πρωινή βόλτα των Αμνών της πόλεως.
Βγήκαν για την Κυριακάτικη πρωινή βόλτα τους. Άλλοι έβαλαν τα καλά τους και άλλοι τα έβγαλαν. Όλοι τους έδειχναν τόσο διαφορετικοί και μοναδικοί μέσα στο πλήθος.
- Ο Άγιος Αμνός… των Aμνών.
Tι να οραματίζετε «ο Άγιος των Αμνών»… (κατά το διαλογισμό και την προσευχής του) …τότε που η ψυχή του ανεβαίνει στα «δροσερά λιβάδια» του Ουρανού!
- Ο Πασχαλινός Αμνός του «Γνώμου».
Ο Αμνός του «Γνώμου» έστεκε (δεμένος από το πόδι) δίπλα στο εγκαταλελειμμένο παλιό αυτοκίνητο. Το κοίταζε με τα μεγάλα θλιμμένα μάτια του, λες και γνώριζε ότι… το σαραβαλάκι θα κατέληγε τελικά στα παλιοσίδερα! Kαι τί δε θα έδινε ο Αμνός, να μπορούσε να το κάνει να πάρει και πάλι εμπρός… Θα το έπαιρνε και θα έφευγε μαζί του, μακριά από τον κακό «Γνώμο»… που (καταλάβαινε πως) τον προόριζε για το Πασχαλιάτικο τραπέζι του.
- Πρόσκληση σε γεύμα
Ένα χρόνο ακριβώς μετά την «Πρώτη Μεγάλη Σφαγή των Αμνών», έλαβε μέρος και η δεύτερη. Μάλλον θα καθιερωθεί ως ετήσια εορταστική σφαγή, είπαν στα τοπικά νέα… και όλοι οι «Γνώμοι» χάρηκαν!
*έργο συνεργασίας P.S.Mavro/George Micalef
"ΤΟ ΚΟΛΟΧΑΡΤΟΝ" 