Ι. Μουνοθεωρίες

Αναμφίβολα, από τα άτομα που συναναστρέφεσαι, μπορείς να μάθεις πολλά χρήσιμα πράγματα. Ακούστε κι εγώ τι έμαθα. Τις κοπέλες πάνω απ’όλα πρέπει να τις βλέπουμε ως μουνιά. Ποτέ ως άνθρωπο, ως χαρακτήρα, ως γυναίκες. Βέβαια, υπάρχουν και διαβαθμίσεις σ’ αυτόν τον χαρακτηρισμό. Πώς αλλιώς θα συγκρίνουν τα μουνιά τους τα αρσενικά της παρέας και θα πειράζει ο ένας τον άλλον; Ακούστε προσεκτικά λοιπόν. Αρχίζουμε από το θεϊκό μουνί, μετά πάμε: γερό, μεγάλο, καλό, μέτριο και καταλήγουμε στο…. σαβούρικο. Καταλάβατε;

Όποιος έχει αντίρρηση, να ξέρει ότι ανήκει στις εξαιρέσεις, στη μειονότητα, είναι βλάκας, καθυστερημένος, έχει ίδια μυαλά με τον παππού του, δεν ξέρει τίποτα από μουνιά, είναι υπερβολικά ρομαντικός, κοριτσάκι και καλά θα κάνει να κόψει τις μαλακίες.

Τουλάχιστον δεν είναι ο μόνος που διαφωνεί. Κι εγώ μαζί του.

ΙΙ. Θεωρία νούμερο δυο

Ποτέ δε σταματάς να αγαπάς κάποιον, απλά μαθαίνεις να ζεις χωρίς αυτόν…

XXX ERROR! XXX
The program «Iloveyoutodeath.exe» has just crushed, due to the missing file: «unconditional_love.dll»
Do you want to report the error to your heart, or connect to life and download it?

ΙΙΙ. Ο χαμένος τα παίρνει όλα

Τι είναι όλα αυτά; Γιατί δεν καταλαβαίνω τίποτα; Τι είναι αυτά τα φώτα στο κεφάλι μου; Γιατί η πόρτα είναι ανοικτή; Ποιος ήπιε το νερό μου γαμώ; Άμα τον βρω τη γάμησε. Τι δουλειά έχουν τόσα ξυραφάκια στο μπάνιο; Και το αίμα που το πας; Η μαυροφορεμένη κυρία ψιθυρίζει ξανά τις δέκα προσευχές της, μόνο που όλοι νομίζουν ότι είναι εννιά, γιατί την τελευταία τη λέει από μέσα της. Χαχαχα. Τώρα ρωτάω κάτι τύπους που περιφέρονται άσκοπα στο σπίτι μου να μου πουν την ιστορία τους. Κι αυτοί το μόνο που κάνουν είναι να κουνάνε σαν τρελοί τα χέρια κάνοντας βίαια νοήματα. Απορώ γιατί δε μου μιλάνε ποτέ. Μα φυσικά, αφού δεν έχουν κεφάλι. Ίσως και γι’ αυτό να μην βρίσκουν την έξοδο. Το φεγγάρι ήταν κόκκινο χθες. Όχι αυτό το πορτοκαλί που βλέπουμε καμιά φορά όταν είμαστε τυχεροί. Κόκκινο. Πολύ κόκκινο. Δεν το είδες; Το είδες και ήταν λευκό; Ε τότε μάλλον τα μάτια μου είχαν γεμίσει με αίμα. Απ’την κούνια ως το τρελοκομείο δεν είναι μακρύς ο δρόμος. Σε όλο το δρόμο ήταν γραμμένη η φράση «δεν υπάρχει
επιστροφή». Τώρα ο τοίχος γράφει «δεν υπάρχει έξοδος από αυτή τη κόλαση». Και όλοι με έχουν για χαμένο. Φυσικά και είμαι, και δε με πειράζει καθόλου. Γιατί θυμάμαι το στίχο που έγραψε κάποτε ένας φίλος:
«Ο χαμένος τα παίρνει όλα»

IV. Αϋπνίες

Χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ….. είχα ένα βήχα…
Χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ….. είχα δυο βήχες…
Χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ….. είχα τρεις βήχες…
Χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ….. είχα τέσσερις βήχες…
Χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ….. είχα πέντε βήχες…
Χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ….. είχα έξι βήχες…
Χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ….. είχα εφτά βήχες
………………………
Χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ….. είχα εφτά χιλιάδες εννιακόσιους ενενήντα εννιά βήχες…
Χθες το βράδυ δεν μπορ…. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ……..

V. Αμπελοφιλοσοφίες ενός μικρού τρελού

Αναρωτιέμαι ώρες ώρες που το βρίσκουν τόσο θράσος οι γενιές των «γονιών» και των «παππούδων» μας. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί όποτε χρειάστηκα τη βοήθειά τους, αυτοί μου γυρίσανε την πλάτη. Από μια απλή εξυπηρέτηση, μέχρι τη βοήθεια για την υλοποίηση κάποιας ιδέας, κάποιου φευγάτου ονείρου, για να αλλάξει έστω και λίγο αυτός ο ρημαδιασμένος κόσμος. Σε κοιτάνε ίσα στα μάτια με λυπημένο βλέμμα, σου χαμογελάνε και σου λένε: «Συγγνώμη, δεν γίνεται.»
Δηλαδή με απλά λόγια σου λένε:
«Να πας να γαμηθείς μικρέ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ. Κι εμείς προσπαθήσαμε να τον αλλάξουμε, πήγαμε να κάνουμε τη δικιά μας επανάσταση, αλλά αποτύχαμε. Εδώ αποτύχαμε εμείς και θα πετύχεις εσύ; Όχι, είσαι καταδικασμένος. Εγώ δεν πρόκειται να ακολουθήσω την τρέλα σου, αν θες να κάνεις κάτι, κάν’το μόνος σου. Εγώ, να ξέρεις, δεν θα σε βοηθήσω, αντίθετα θα σε πολεμήσω με όλη μου τη δύναμη. Μια χαρά είμαστε βολεμένοι, τι τις θες τις αλλαγές; Βολέψου κι εσύ. Άκουσέ με, κάτι ξέρω παραπάνω, είμαι πιο έμπειρος. Βολέψου. Βρες μια καλή δουλίτσα, στο δημόσιο αν γίνεται, για να κάθεσαι. Βρες και μια καλή κοπέλα, από το κοπάδι εννοείται. Οι άλλες είναι επικίνδυνες. Άνοιγε τη τηλεόραση σου, παίρνε τα χάπια σου και μη μιλάς, σαν φρόνιμο παιδάκι. Μη μιλάς γιατί θα βρεις κανέναν μπελά.  Ξέρω εγώ τι σου λέω.»

Τα πράγματα θα αλλάξουν όμως. Και θα αλλάξουν γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Γιατί αν δεν αλλάξουν θα έρθει το τέλος. Όχι το δικό μας τέλος. Το τέλος όλων.

Αχ τι μ’ έπιασε σήμερα με τις Τρύπες; Μου έρχονται πάλι στο νου κάποιοι στίχοι του Γιάννη:

Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις
πως μου ‘χεις πάρει κιόλας την ψυχή
ακόμα κι όταν θα νομίζεις
πως πια για πάντα έχω χαθεί
Εγώ θα φλέγομαι, θ’ανθίζω
θα γιορτάζω, θ’ανατέλλω
Θα σε καίω
θα καταστρέφω με τραγούδια
της ψυχής σου το μπουρδέλο
θ’ανατέλλω
Μπορεί αν θες μ’ένα σου ψέμα
να με κρατάς μέσα στη λάσπη
κι αν πάλι χρειαστεί
να μου φοράς τα πιο ωραία σου κουρέλια
και να με βγάζεις σαν σκλαβάκι στο σφυρί
Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις….
Εγώ θα φλέγομαι, θ’ανθίζω
θα γιορτάζω, θ’ανατέλλω
Θα σε καίω
θα καταστρέφω με τραγούδια
της ψυχής σου το μπουρδέλο
θ’ανατέλλω

ΤΕΛΟΣ

Θοδωρής
*από το έκτο τεύχος του περιοδικού Το Κόλο