Το ποίημα αρχίζει
θάνατος μυρίζει
μία πόρτα τρίζει
κορίτσι που τσιρίζει

………………….
Ένα πέντε δέκα
περνάνε τα λεπτά
όλοι κολυμπάμε
μέσα στα σκατά

………………….
Ένα μαύρο βέλος
τον αέρα σκίζει
ξέπνοη κραυγή
πτώμα στο γρασίδι

…………………
Ένα ζευγαράκι
πηδιέται στο παγκάκι
μικρό μαύρο γατάκι
ψοφάει στο πατάκι

…………………..
Βράδιασε κι απόψε
χτυπάει η καμπάνα
φωνάζει δυνατά
«ζωή είσαι πουτάνα!»

………………………
Στο δρόμο περπατάω
ανθρώπους και μετράω
όλοι τους φοράνε
μάσκες που γελάνε

…………………….
Να κι ένας παπάς
σαν βόδι χλαπακιάζει
ψεύτικα χαμόγελα
άφθονα μοιράζει

………………….
Να κι ο πολιτικός
κάνει δημόσιες σχέσεις
έχει ένα χάρισμα
ξεχνάει υποσχέσεις

………………….
Άντε λοιπόν, γαμήστε τους
στο ποτάμι πνίξτε τους
ή λιθοβολήστε τους
στο Βέλγιο εξορίστε τους

………………..
Κοινωνία παρακμή
με λεπίδα αιχμηρή
φλέβες κόβω στη στιγμή
ΠΛΑΤΗ ΓΥΡΙΖΩ ΣΤΗ ΖΩΗ

…………..
Θοδωρής