το κόλο | "ΤΟ ΚΟΛΟΧΑΡΤΟΝ"

Διάβασα πολλές φορές τις τελευταίες μέρες αυτό το «ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΙΧΑΣΜΟ». Το μόνο που ζητάμε είναι να ζήσουμε ελεύθεροι χωρίς να μας πετούν ματωμένα ξεροκόμματα τα φιλεύσπλαχνα αφεντικά, ούτε να μας κλείνουν το στόμα ή να μας καίνε στο όνομα κανενός θεού, να καταδικάζουν ιεροεξεταστές την αγάπη μας, να μας σκοτώνουν για το χρώμα, το αίμα ή για το όποιο μυαλό κουβαλάμε στο κεφάλι μας. Αν όλα αυτά μας κάνουν για κάποιους κομμούνια, ζαίους, αναρχοάπλυτους, πρεζάκια, ανώμαλους ή ό,τι άλλο σκεφτεί το μυαλό τους… εκείνοι θα είναι για εμάς φασίστες και μόνον αυτό.

Ας ξεκινήσω με τις σκέψεις…

Η προεκλογική περίοδος είναι πάντα μια καλή ευκαιρία για τη μελέτη της ανθρώπινης ηλιθιότητας, τόσο από την μεριά των ψηφοφόρων όσο και απ’ τη μεριά των υποψηφίων. Οι πολιτικές συζητήσεις γίνονται σχεδόν παντού, ακόμα και σε μη προβλεπόμενα μέρη. Έτσι έχεις τη δυνατότητα να ακούσεις τον πολιτικά & ψυχικά αγνώμονα, να εκφράζει τις πολιτικές του απόψεις με σθένος, μένος ή ό,τι άλλο διαθέτει η ομιλούσα σούφρα του.

Στη ριζωμένη ηλιθιότητα του μέσου ψηφοφόρου, πιστεύουν ακράδαντα τόσο οι υποψήφιοι (κατέχοντας αποδείξεις δεκαετιών) όσο και οι συνεργαζόμενες διαφημιστικές εταιρίες, οι οποίες μας βομβαρδίζουν με γελοιωδέστατα τηλεοπτικά σποτάκια τύπου «Νικόλα το βλέπω ότι θες κάτι να φτιαχτείς» & «έλα μικρέ να σου δείξω το τρενάκι μου»… Για να μην μιλήσω για περασμένα μεγαλεία καλαίσθητης ηλιθιότητας, από το χώρο της χουντοδεξιάς έως τον πλανήτη του σοσιαλυγμού (υπάρχει και «υπαρκτή» σελίδα).

Συνεχίζω με το χθεσινό όνειρο του γάτου Μόργκαν…

«Είχα βγει να πάω στο μέρος και ξαφνικά ο δρόμος ανοίγει στα δύο και ένα εμετικό ποτάμι ανθρώπινης διάρροιας αρχίζει να κυλάει μέσα στη χαράδρα που δημιουργήθηκε. Ένας ξανθός γεροδεμένος απόστολος, με το πρόσωπο γεμάτο τελείες, στεκόταν στην απέναντι όχθη και άρμεγε τη σαύρα του στο ποτάμι, καθώς μια σιτεμένη λαϊκή τραγουδίστρια τον έλουζε με γαρδένιες. Κάτι καμένο μύρισε και βλέπω πίσω από τον απόστολο να περνάει ένα μεγάλο ξύλινο τρένο. Ένας γυαλισμένος κωλομάγουλος το έσερνε με ατσαλόσυρμα και πάνω στο τρενάκι τέσσερα μικρά παιδιά να κλαίνε, τυλιγμένα μέσα στην έξυπνη σήτα. Αποφάσισα να γυρίσω πίσω… έτρεξα στο παράθυρο του πατέρα μου και με τρόμο είδα ένα γυμνό ακέφαλο εξάμβλωμα να τραγουδάει «αυτός που περιμένω, αυτός, αυτός» και να χορεύει. Στη θέση του κεφαλιού βρισκόταν μια μπάλα ποδοσφαίρου και στο φρεσκοξυρισμένο στήθος του υπήρχαν μονάχα λίγες τρίχες που σχημάτιζαν τη λέξη «Τσάρλης». Κάθε τόσο έβγαζε από τις τσέπες του χούφτες χάπια και τα έχωνε στον… ξύπνησα ιδρωμένος. Έφτιαξα ζεστό γάλα και άνοιξα μια κονσέρβα με φιλετάκια γαλοπούλας. Έκατσα στην πολυθρόνα μου και άνοιξα την τηλεόραση. Όλοι οι εφιάλτες μου, άρχισαν να παρελαύνουν ο ένας μετά τον άλλο μπροστά στα μάτια μου που άρχισαν να βγάζουν φλόγες. Κόντεψαν να καούν… ένιωσα να πνίγομαι… τριχόμπαλες έχουν πει οι γιατροί… δεν πρέπει να ταράζομαι… έβηξα, προσπάθησα να τις ξεράσω… ανέβηκαν στο στόμα μου… τις κατάπια και έπεσα πάλι για ύπνο.»

Όταν ο Μόργκαν μου είπε το όνειρο του, έψαξα στον ονειροκρίτη. Ανησύχησα για την ψυχική υγεία των κατοίκων αυτής της χώρας. Να φταίνε οι αιμομιξίες, τα ψεκάσματα, η φωνή της Αθήνας, η Λίφο, ο κουρέας της Σεβίλης, οι πρωταγωνιστές στο θέατρο σκιών, η πρωινή μαλακία? Ξεφύλλισα τον ονειροκρίτη χωρίς να ψάχνω κάτι συγκεκριμένο. Τα μάτια μου καρφώθηκαν σε μία λέξη…

Αλλαγή: Αν δείτε αλλαγή πρωθυπουργού, σημαίνει πως το επιθυμείτε και θα το επιτύχετε. Αν δείτε αλλαγή συστήματος, σημαίνει πως κουραστήκατε από τις συνηθισμένες καταστάσεις και θέλετε να αλλάξετε ζωή, πράγμα που δεν θα το καταφέρετε μόνος, ούτε με παρέα. Αν δείτε πως αλλάζετε βρακί, σημαίνει μικρά βήματα στην νοητική αποκατάσταση δύο ή παραπάνω Ελλήνων, όχι όμως καθοριστικές.

Έκλεισα τον ονειροκρίτη γιατί θεώρησα ότι έγραφε μαλακίες. Σκέφτηκα το ενδεχόμενο πραξικοπήματος και δεν γέλασα καθόλου… Είναι εποχή περίεργη και το κράτος γεμάτο δεξιόστροφα σκατά… Πήρα τον γάτο αγκαλιά. Εκείνος μου έτριψε τη μουσούδα του στο πρόσωπο και μου είπε: Αυτός ο Θοδωράκης πολύ τρόμπας μου φαίνεται…

…