Πάει καιρός από τότε που είχα ξανά όρεξη να γράψω. Τι να γράψεις – τι να πεις. Πάντα εξάλλου υπάρχει ο φόβος της επανάληψης – ειδικά τώρα που τα γεγονότα είναι συγκεκριμένα. Έτσι και εγώ λοιπόν προτίμησα να μείνω ανενεργός – από την συγγραφή κειμένων – και να περιοριστώ στην ανάγνωση κάποιων και στον περί συλλογισμό των όσων άκουγα.

.. . ..

Τελικά ποτέ δεν θα μάθουμε ποιο τελικά είναι το νόημα όλων αυτών που συμβαίνουν γύρω μας.

 .. . ..

Όλες αυτές τις μέρες – συζητάμε στο Σύνταγμα (ως Αθηναίος) – με γνωστούς και αγνώστους και όλοι καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα. Τα πράγματα είναι άσχημα και θα γίνουν ακόμη πιο άσχημα.

 .. . ..

Μια λύση είναι να φύγεις. Πολλοί άλλωστε φεύγουν – ουσιαστικά τους διώχνει η ίδια η χώρα. Και πώς να μην σε διώχνει η χώρα όταν σε προτρέπει να σπουδάσεις να- να – να – και μετά σε αφήνει άνεργο για μήνες – για χρόνια…

 .. . ..

Η άλλη επιλογή – να μείνεις εδώ και να συνεχίσεις…Να συνεχίσεις να εξηγείς ότι δεν είσαι άχρηστος – ότι μπορείς να δημιουργήσεις – μπορείς να προσφέρεις κάτι καλό.

 .. . ..

Ναι, είμαστε και εμείς συνένοχοι σε όλο αυτό – ο καθένας με το ποσοστό συνένοχης που του αναλογεί αλλά δεν μπορώ με τίποτα να καταλογίσω σε εμάς όλα αυτά που μας καταλογίζουν οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι όλοι είναι καλοί και έντιμοι και…και εμείς είμαστε κλέφτες – κουτοπόνηροι – ανοργάνωτοι…

 .. . ..

Ζούμε σε μια χώρα που έχει περάσει τόσα πολλά μέσα στο χρόνο, σε μια χώρα που πάνω της έχουν πατήσει λογής-λογής συμφέροντα και παρόλα αυτά ο κόσμος της, προσπαθεί να κρατήσει μια ταυτότητα – μια διαφορετικότητα – έναν τρόπο σκέψης που τον ξεχωρίζει από τους έξω.

 .. . ..

Όχι, είμαι εναντίον των συνόρων και των πατρίδων – όλοι είμαστε ίσοι και όλοι είμαστε ίδιοι με ίσα δικαιώματα. Δεν μπορώ όμως να αγνοήσω ότι το σύστημα που μας έχουν επιβάλει να ακολουθούμε, μας απομονώνει σε σύνορα – μας ορίζει προστάτες – δανειοδοτείς – υπερασπιστές του καλού και του δικαίου. Με αυτά τα δεδομένα πορευόμαστε τόσα χρόνια αλλά πάντα υπάρχει κάτι μέσα στο μυαλό, κάτι που κρατάει ζωντανή τη σπίθα μιας αλλαγής.

 .. . ..

Η αλλαγή αυτή  μπορεί να ξεκινήσει από την καθημερινότητα μας. Από την δουλειά μας – την ζωή μας. Μικρά πράγματα – ποιοτικά – μπορούν να φέρουν την αλλαγή. Απλά μας θέλει όλους εκεί – όλους να ζωντανέψουμε αυτήν την σπίθα που σιγοκαίει. Χωρίς φασαρία – χωρίς χουλιγκανισμούς – και το μπαμ θα γίνει.

 .. . ..

Βρίσκουν και τα κάνουν όλοι αυτοί – έχετε δει τέτοιους γύρω σας – βρίσκουν και τα κάνουν γιατί τους αφήνουμε.

 .. . ..

Εεεεει εσείς…….Μην υποτιμάτε την νοημοσύνη μας!!!

Αθήνα 2011

OTTO