«Ό,τι δεν λύεται κόπτεται»
Αρχείο ετικέτας μέγας αλέξανδρος
Ο Μακεδονομάχος
Ξεγύμνωσες τα σφριγηλά σου οπίσθια
στους τυράννους εμπρός.
Σαν ήλιος Βεργίνας έλαμψες
και τα μάτια τους…
εχύθηκαν απ’ τις κόγχες.
Η παναγία εδάκρυσε
καθώς σ’ τον είδε.
Γενναίε εσύ Μακεδόνα,
εχάραξες εις τη μνήμη των Ελλήνων,
την πατριωτική κωλάρα σου.
Αθάνατος!
Γιώργος Μικάλεφ
Ο τάφος της Αμφίπολης
Ο τάφος της Αμφίπολης θα είχε ενδιαφέρο(ν)
Αν είχε μέσα σφαλιστά, τ’ αρχίδια του Κικέρω(ν)
Και η ψωλή του Αλέξανδρου κι ο κώλος του Αρμένη
Φαντάζουνε στο σκύλο μου, ψωλότριχες στο χτένι
Για αρχαία ενδιαφέροντα, νοιαζόμαστε δε διόλου
Και όλα τα χουντοσκατά, στη σούφρα του Διαόλου
Θα έρθει σύντομα καιρός, να ανοίξουνε οι τάφοι
Να δούνε μέσα βασιλιά, που να βατεύει ελάφι
Τρενάκι όλοι θα παίρνονται, οι βασιλείς κι οι δούλοι
Τη χώρα να αφεντέψουνε, των αρχοντάδων (οι) μούλοι
Κρεμάλες θα τις στήσουνε, σε όλες τις πλατείες
Αυτόχειρες να κρέμονται τα ματ και αστυνομίες
Οι αφεντάδες οι παλιοί, να μπούνε μες τον τάφο
Τα κόκκαλα τ’ Αλέξανδρου να στρίψουν σ’ ένα μπάφο
Να μπούνε κι οι εθνικόφρονες, τους έθνους (οι) ανδρειωμένοι
Κι ο Βουκεφάλας (να) χλιμιντρά, με την ψωλή ασκωμένη
Γιώργος Σάπιος
like εδώ fou-bou
like εδώ fou-bou
Ο Σταυρός του Καλλιτέχνη
Πρωινό ξύπνημα με καφέ βαρύ γλυκό και ένα πιάτο γεμάτο ζαχαρωτά. Στο τραπέζι 7 καρφιά και ένα σφυρί από γνωστό πολυκατάστημα. Έξω από το παράθυρο δύο ρακούν και ένα μισομεθυσμένο άλογο. Ο καφές φάνταζε πικρός και τα ζαχαρωτά, πολύ γλυκά… Η τηλεόραση πρόβαλε ζωντανά, ολόκληρη την τελευταία βδομάδα, το τέλος των ανασκαφών της Αμφίπολης. Ήταν η στιγμή που η τελευταία πύλη ανοιγόταν προσεκτικά και ο μέγας Αλέξανδρος, καβάλα σε ένα παπάκι κωλοφτιαγμένο, έβγαινε από τον τάφο γκαζώνοντας και βρίζοντας στα σλάβικα. Η τηλεόραση έκλεισε και ο Αλέξανδρος άφαντος. Μονάχα ένας ξύλινος σταυρός, αγορασμένος από γνωστό πολυκατάστημα, στεκόταν όρθιος στο σαλόνι.
Ο καλλιτέχνης ανέβηκε στη βάση του σταυρού κρατώντας στο αριστερό χέρι ένα σφυρί από γνωστό πολυκατάστημα. Πρώτα κάρφωσε τα πόδια του στη βάση με δυο σκουριασμένα καρφιά. Λάδι και καφές ξεχύθηκαν απ’ τις πληγές. Στη συνέχεια ακούμπησε το δεξί χέρι πάνω σε ένα ακέφαλο καρφί που ήταν είδη μπηγμένο στο δεξί άκρο του σταυρού. Με το αριστερό σφυροκόπησε τον δεξί καρπό, μέχρι εκείνος να χωθεί στο καρφί και να διαπεραστεί απ’ αυτό (συμβολισμός). Αναψυκτικό τύπου κόλα, ξεχύθηκε απ’ την πληγή. Το αριστερό χέρι τώρα, ανίκανο να καρφωθεί μόνο του στο καρφί, αποχώρησε οικιοθελώς από το υπόλοιπο σώμα και πέθανε μερικά λεπτά αργότερα από κατάθλιψη. Και το ημερολόγιο έγραφε 7 7 & 8…
Γιώργος Μικάλεφ
"ΤΟ ΚΟΛΟΧΑΡΤΟΝ" 