Αρχείο ετικέτας εκδοσεις

Rest In Peace 2009-2010

Μήνυμα που άφησε το προβατάκι πριν από τη σημερινή σφαγή…

Μ. Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Εσείς λέτε την Τετάρτη αυτή μεγάλη. Εγώ τη λέω μαύρη. Δέχομαι ότι τα ζώα χωρίζονται σε σαρκοφάγα, φυτοφάγα και παμφάγα. Εσείς είσαστε παμφάγα και δεν σας κατηγορώ. Και εγώ στη σύντομη ζωή μου έχω αφαιρέσει πολλές ζωές. Αμέτρητα ήταν τα έντομα που καταπλάκωσα καθώς περπατούσα και αν θεωρήσουμε ότι τα φυτά έχουν και αυτά ζωή (που έχουν) τότε και εγώ σκοτώνω για να φάω. Ως εδώ καλά. Εγώ όμως και τα αδέλφια μου, δεν έχουμε κανένα έθιμο που να μας επιβάλει μια μαύρη εβδομάδα κάθε χρόνο να δολοφονούμε μαζικά ανθρώπους, σφαγιάζοντας τους, για να τιμήσουμε τον Θεό μας. Εσείς όμως έχετε. Κάνετε νηστεία για να καθαρίσετε δήθεν την ψυχή σας και μετά ορμάτε σε εμάς με περισσή μανία. Σα να σας βλέπω να μαζεύεστε πάνω από το κουφάρι μου και να τσιμπάτε τις πέτσες μου πριν καν ψηθώ. Και δεν έχω καν ωραίο κρέας. Φάτε και κανένα γουρουνάκι το Πάσχα… δεν θα πάθετε τίποτα, ούτε ο θεός σας θα θυμώσει. Έχει και ποιο ωραίο κρέας. Αυτό που με θλίβει είναι ότι δεν γνώρισα ακόμα όλες τις εποχές του χρόνου. Δεν ζητάω εκδίκηση αφού αυτή είναι η μοίρα μου σε έναν κόσμο που ο δυνατός επιβάλει το δίκιο του στον αδύναμο. Καλύτερα ίσως που φεύγω. Σήμερα το πρωί με πήραν από τη μητέρα μου. Εκείνη μου είπε να σταθώ δυνατό αλλά εγώ έκλαιγα όλη μέρα απαρηγόρητο και μόνο ένας σκύλος προσπάθησε να με παρηγορήσει. Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Σε λίγο θα έρθει ο μουστακαλής με το μαχαίρι του και θα μου κόψει το λαιμό. Ας είναι τουλάχιστον τροχισμένο… Ελπίζω να ευχαριστηθείτε τις σάρκες και το αίμα μου. Δεν σας εύχομαι να σας κάτσει στο λαιμό όσο και αν σας φαίνετε παράξενο. Δεν είμαι σαν και εσάς. Κάποια μέρα ίσως τα πούμε και από κοντά. Αντίο.

το θύμα του φετινού Πάσχα

«Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι αλβανέ»

Αυτό το σύνθημα φώναξαν μεταξύ άλλων στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου ένα τμήμα των ειδικών δυνάμεων (οϋκάδες) όπως βλέπουμε στο βίντεο ντοκουμέντο από το youtube. Ο κόσμος χειροκροτεί και καμαρώνει αυτά τα παλικάρια που είναι έτοιμα να χύσουν γουρουνίσιο Αλβανικό αίμα. Στείλε και εσύ τα παιδία σου στο στρατό να γίνουν και αυτά λεβέντες με μεγάλα αρχίδια και να τα καμαρώνεις στην ορκωμοσία και στις παρελάσεις. Κάποιοι γελοίοι μέσα στο στρατό (και είναι η πλειοψηφία) φανατίζουν τα παιδιά σας και τα κάνουν να βλέπουν παντού εχθρούς. Το ίδιο κάνουν βέβαια και οι εχθροί του έθνους αντίστοιχα. Έτσι… να διαιωνίζετε το μίσος και η μαλακία. Αυτοί οι κοινωνικά αποδεχτοί και λεβέντες στρατιωτικοί, ζουν από το Ελληνικό κράτος, από τα λεφτά μας και όταν στέλνετε τα παιδιά σας, φροντίζουν να καλοπεράσουν κα να συντηρούν τα στρατόπεδα κάνοντας τις καθαρίστριες τους μάγειρες, τους οδηγούς, τους νεκρούς κλπ. Τους πληρώνουμε και αυτοί ως αντάλλαγμα μεταδίδουν την ηλιθιότητα στα παιδιά σας και το παίζουν ιστορία λες και γύρισαν από το Βιετνάμ. Και μετά ακούμε… «είμαι περήφανη που ο γιος μου υπηρέτησε την πατρίδα» να είστε περήφανοι που τα παιδιά σας γυρνάνε σκοτωμένα. Να είστε περήφανοι που τα παιδιά σας υπόκεινται σε πλύση εγκεφάλου. Να είστε περήφανοι που τα παιδιά σας χάνουν έναν χρόνο από τη ζωή τους για υπηρετήσουν ένα μάτσο άχρηστους καυλάντηδες που εσείς τρέφετε για να σας προστατεύουν από τους Αλβανούς και τους Τούρκους. Να είστε περήφανοι… εγώ δεν είμαι…

Με αγάπη, Γιώργος Σάπιος

φωτογραφίες από Κέρκυρα #1

Οι παραπάνω φωτογραφίες τραβήχτηκαν στην Κέρκυρα από το σάπιο μου το χέρι. Είναι από τους δρόμους της πόλης και η δεύτερη και  τρίτη είναι από τον Παντοκράτορα σε πανηγύρι το 2009. Όποιος θέλει να τις χρησιμοποιήσει μη (κερδοσκοπικά πάντα) ας το κάνει. Και μια αναφορά στην πηγή ή μία ειδοποίηση δεν θα μας χαλούσε. Δεν δαγκώνουμε! Διπλό κλικ και τις βλέπετε στο κανονικό τους μέγεθος.

*Ψάξτε και δείτε περισσότερες φωτογραφίες στην κατηγορία «φωτογραφία»

ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ

Η ΝΥΧΤΑ ΣΧΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ
ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΨΙΑ ΜΙΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΣΑΣ
ΚΑΘΕ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ
ΑΠΟΨΕ ΚΡΥΒΕΙ ΘΑΝΑΤΟ
ΚΑΘΕ ΘΑΜΝΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΣΑΙΝΕΙ
ΑΠΟΨΕ ΚΡΥΒΕΙ ΘΑΝΑΤΟ
ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΟΛΟΓΙΟΜΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ
ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ
ΑΝ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΑ  ΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΤΑ ΝΟΙΩΣΕΙΣ
ΘΑ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ  ΜΑΣ
ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΣΚΙΖΟΥΝ ΜΕ ΜΑΝΙΑ
ΝΑ ΕΚΣΤΑΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΣΤΑΓΟΝΑ ΑΙΜΑΤΟΣ
ΝΑ ΜΑΣ ΞΕΡΙΖΩΝΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ
ΕΦΙΑΛΤΗΣ…
ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΣΟΥ
ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΝΙΕΡΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ
ΠΑΡΑΦΥΛΑΝΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΟΥ ΛΑΘΟΣ ΚΙΝΗΣΗ

-ΜΗΝ ΠΑΜΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΦΟΒΑΜΑΙ
ΕΙΠΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΡΟΜΑΚΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ.
-ΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ? ΠΑΜΕ, ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕ ΜΙΑ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΔΟΣΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑΣ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ.
-ΚΑΛΑ ΠΑΜΕ. ΑΛΛΑ ΑΝ ΜΑΣ ΒΙΑΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΗΝ ΜΑΘΕΥΤΕΙ ΠΑΡΑΕΞΩ
ΕΙΠΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΣΟΒΑΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΡΑΒΗΞΑΝ ΠΡΟΣ ΕΚΕΙ. ΗΤΑΝ ΦΙΛΟΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ. Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΗΤΑΝ 22 ΧΡΟΝΩΝ, ΓΕΡΟΔΕΜΕΝΟΣ, ΜΕ ΞΑΝΘΑ ΣΓΟΥΡΑ ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΦΟΒΗΤΣΙΑΡΗΣ. Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΙ ΗΤΑΝ 21 ΠΙΟ ΜΙΚΡΟΚΑΜΩΜΕΝΟΣ, ΜΕ ΜΙΑ ΧΩΡΙΣΤΡΑ ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΕ ΤΟΝ ΑΔΟΛΦΟ. «ΤΟ ΜΟΥΣΤΑΚΙ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ» ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΝΕΥΡΙΑΖΕ, ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΚΡΥΦΟΓΕΛΟΥΣΕ. ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΕΥΡΙΚΟΣ.
ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΧΩΡΟΥΣΑΝ ΕΝΑ ΔΡΟΣΕΡΟ ΑΕΡΑΚΙ ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ ΝΑ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΝΑΡΧΟ, ΡΥΘΜΙΚΟ ΧΟΡΟ. Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΕ. ΦΟΒΟΤΑΝ ΑΛΛΑ ΝΤΡΕΠΟΤΑΝ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ ΞΑΝΑ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΡΟΜΑΚΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ. ΗΤΑΝ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΝΟΜΙΖΕΣ ΠΩΣ ΠΕΡΝΟΥΣΕΣ ΑΠΟ ΔΑΣΟΣ.
ΕΝΑΣ ΓΝΩΡΙΜΟΣ ΗΧΟΣ ΣΠΑΕΙ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ.
-ΑΚΟΥΣΕΣ ΚΑΤΙ? ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΕΤΣΙ?
-ΕΚΛΑΣΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ. ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ ΚΛΑΝΙΑ?
-ΜΕ ΤΡΟΜΑΞΕΣ ΡΕ ΜΟΥΝΙ. ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΤΥΦΛΑ ΜΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΓΑΜΟΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΦΕΡΕΣ.
ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ, ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕ ΠΙΟ ΒΙΑΣΤΙΚΟ ΒΗΜΑ. ΕΙΧΕ ΑΓΩΝΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΙΣΑ ΠΟΥ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΑΝ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝ.
ΕΙΚΟΣΙ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΖΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΩΣΠΟΥ ΕΝΑΣ ΑΠΑΙΣΙΟΣ ΘΟΡΥΒΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ.
-ΑΡΡΡΡΡΧΧΧΧΧΧ…     ΦΦΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ…
ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΣΑΝ ΓΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ ΚΑΙ ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ, ΔΕΜΕΝΗ ΜΕ ΖΟΥΡΛΟΜΑΝΔΥΑ.
-ΤΙ ΣΤΟ (Μ)ΠΟΥΤΣΟ ΕΚΑΝΕ ΕΤΣΙ?
ΨΙΘΥΡΙΣΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΕΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ.
-ΜΑΛΑΚΑ, ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΥΡΝΑΜΕ ΠΙΣΩ.
ΣΥΝΕΧΙΣΕ.
-ΚΑΤΣΕ ΡΕ ΧΕΣΤΗ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΓΑΤΑΚΙ.
ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΜΕΝΟΣ ΤΟΝ ΨΥΧΡΑΙΜΟ.
Ο ΑΠΑΙΣΙΟΣ ΑΥΤΟΣ ΗΧΟΣ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΤΕΝΟ ΣΟΚΑΚΙ, ΓΥΡΩ ΣΤΑ ΠΕΝΤΕ ΜΕΤΡΑ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΑΚΙ ΠΟΥ ΔΙΕΣΧΙΖΑΝ.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ ΑΛΛΑ ΠΑΓΩΣΕ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΚΤΗΝΩΔΕΣ ΟΥΡΛΙΑΧΤΟ ΤΟΥ ΑΠΑΙΣΙΟΥ ΖΩΟΥ. ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΣΑΝ ΝΑ ΗΛΘΕ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ, ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΕΝΟΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥ ΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ. Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΚΑΝΕ ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ.  ΣΤΑΘΗΚΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ. ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟΥ ΕΣΦΙΓΓΕ ΤΟ ΧΕΡΙ. ΕΤΡΕΜΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ. ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΝΟΙΩΘΑΝ, ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΚΟΠΕΙ.
ΕΝΑΣ ΗΧΟΣ ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΣΕΡΝΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΟΨΕ ΤΟ ΑΙΜΑ. ΤΩΡΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΑΝΑΣΑΙΝΑΝ. ΤΟ ΣΥΡΣΙΜΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ. ΕΝΑ ΑΙΣΧΡΟ ΠΛΑΣΜΑ, ΚΟΝΤΑ ΔΥΟ ΜΕΤΡA ΣΕ ΥΨΟΣ, ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΚΑΚΙ. ΕΙΧΕ ΜΕΓΑΛΑ ΓΑΤΗΣΙΑ ΠΟΔΙΑ ΠΟΥ ΕΝΩΝΟΝΤΑΝ ΜΕ ΕΝΑ ΕΠΙΣΗΣ ΑΦΥΣΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΡΜΟ ΠΟΥ ΕΜΟΙΑΖΕ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΛΛΑ  ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΜΠΟΥΡΙΑΣΤΟ. ΕΙΧΕ ΔΥΟ ΑΠΑΙΣΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΓΑΤΗΣΙΑ ΧΕΡΙΑ, ΜΕ ΦΟΥΣΚΩΜΕΝΟΥΣ ΜΥΕΣ ΚΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΝΥΧΙΑ, ΠΟΥ ΕΞΕΙΧΑΝ ΣΑΝ ΞΥΡΑΦΙΑ. ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΕΝΑ ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΓΑΤΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΔΥΟ ΣΟΥΒΛΕΡΑ ΔΟΝΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΙΣΙΑ ΠΕΤΑΧΤΑ ΑΦΤΙΑ.
ΟΙ ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ ΕΣΤΕΚΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΤΟΥΣΑΝ ΤΟ ΜΑΚΑΒΡΙΟ ΤΕΡΑΣ ΣΑΝ ΑΠΟΒΛΑΚΩΜΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΣΟΝΤΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ. ΕΤΡΙΒΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ Η ΟΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΑΠΕΙΛΟΥΣΕ. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΠΟΤΕ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΞΕΠΕΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΚΑΚΙ ΑΛΛΑ ΤΡΙΑ ΤΕΡΑΤΑ ΣΧΕΔΟΝ ΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ.
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΦΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΠΟΥ ΣΤΕΚΟΝΤΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΑΡΠΑΖΕΙ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΑ ΣΑΝ ΠΑΡΘΕΝΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΔΙΑΚΟΣΙΟΥΣ ΙΣΟΒΙΤΕΣ. ΤΑ ΜΟΧΘΗΡΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΑΦΗΝΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ, ΜΕ ΑΤΣΑΛΑ ΜΕΓΑΛΑ ΒΗΜΑΤΑ. Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΕΧΟΝΤΑΣ HΔΗ ΛΑΧΑΝΙΑΣΕΙ. ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΠΙΣΩ ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ. ΤΟΤΕ ΑΝΤΙΚΡΙΣΕ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΝΑ ΠΗΔΑΕΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΝΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΓΡΑΠΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΕ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ. ΕΚΕΙΝΟΣ ΣΩΡΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΒΓΑΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΠΝΙΧΤΗ ΚΡΑΥΓΗ. ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΘΩΣ ΤΟΥ ΞΕΣΚΙΖΑΝ ΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ, ΩΣΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣ. Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ.
ΕΤΡΕΧΕ ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΑ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ. ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ. ΒΛΑΣΤΗΜΟΥΣΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΤΟ ΔΡΟΜΑΚΙ. ΟΤΑΝ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΟΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΣΕ ΕΝΑ ΞΕΦΩΤΟ ΚΟΝΤΟΣΤΑΘΗΚΕ. ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΠΙΑ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΥΨΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΗΤΑΝ ΦΙΛΟΙ ΑΔΕΛΦΙΚΟΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΤΑ ΔΙΑΟΛΟΥ. ΗΤΑΝ ΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝΟΙΞΕ Η ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΑΝ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ.
ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ. ΕΚΑΝΕ ΕΝΑ ΜΠΑΝΙΟ ΚΑΙ ΕΠΕΣΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ. «ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΚΕΦΙΑ» ΑΥΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΙ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ.
ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΛΕΞΗ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ. ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΝΕΚΡΙΝΑΝ ΕΠΙΜΟΝΑ, ΟΥΤΕ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΤΡΑΒΟΛΟΓΟΥΣΕ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΩΣ ΥΠΟΠΤΟ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ.

Γιώργος

*από το βιβλίο του κώλου

«ΑΚΟΥΝΑ ΜΑΤΑΤΑ» όλα μια ιδέα είναι

Είναι αλήθεια λοιπόν. Ισχύει αυτή η φράση όσο τίποτα άλλο. Μην τους πεις ποτέ όλη την αλήθεια, δεν θα σου το συγχωρήσουν ποτέ. Και μη προσπαθήσεις να το διαπιστώσεις από μόνος σου. Ο λόγος είναι απλός, νομίζω. Γιατί οι άνθρωποι δεν ξέρουν. Όχι, δεν είναι χαζοί, όχι όλοι τουλάχιστον. Ίσως είναι επειδή δεν ξέρουν να σκέφτονται, ίσως είναι και αυτός ο πρωτόγονος φόβος απέναντι στο διαφορετικό, στο ανεξήγητο. Γιατί δεν το χωράει ο νους τους ότι κάποιος μπορεί να επιλέξει κάτι διαφορετικό στη ζωή του.

Κι όμως ίσως υπάρχουν κάτι τέτοιοι τρελοί. Κάποιος, κάπου ίσως υπάρχει. Ευχή και κατάρα μαζί. Θα μάθει πολλά, πράγματα που όλοι οι άλλοι δεν μπορούν να φανταστούν ότι υπάρχουν, απαγορευμένα πράγματα και μυστικά. Βέβαια, το τίμημα δεν φαίνεται και τίποτα ιδιαίτερο αρχικά. Καλωσήλθες, μα ξέχνα την Αφροδίτη. Δεν ξέρεις όμως ότι με όλα αυτά που αρνιέσαι εκείνη τη στιγμή, αρνιέσαι και τον εαυτό σου τον ίδιο. Γιατί; Τι θα πει γιατί; Γιατί είναι ώρες που θες να βροντοφωνάξεις ποιος είσαι και τι είσαι. Και κυρίως τι έχεις κάνει. Γιατί νομίζεις ότι έκανες κάτι. Και είναι στιγμές που αυτή η ανάγκη είναι τόσο επιτακτική που σχεδόν σε σκοτώνει. Είναι ένας τρόπος να ικανοποιηθεί ο εγωισμός, η ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση, η αναγνώριση από τους άλλους. Κι όμως, αυτό που στην πραγματικότητα είναι τόσο ασήμαντο, είναι μια αδυναμία που την έχουμε μέσα μας όλοι και ναι διάολε, είναι τόσο δυνατή και ύπουλη, απειλεί να γκρεμίσει όλα όσα χτίζεις μια ζωή. Γιατί είπαμε, οι άνθρωποι δεν ξέρουν, μα δεν τους νοιάζει κιόλας για να λέμε την αλήθεια. Μόλις τους πεις τι είσαι, πάει.  Θα σου κολλήσουν μια ταμπέλα τόσο μεγάλη όσο και η βλακεία που έκανες. Τότε όμως, θα είναι δύσκολο να κάνεις ότι έκανες πριν, να κινείσαι υπογείως, να δουλεύεις κρυμμένος, να σκέφτεσαι χωρίς περιορισμούς. Γιατί τώρα ξέρουν. Ξέρουν ότι είσαι εσύ, και τι είσαι. Και επειδή δεν ξέρουν ως που μπορείς να φτάσεις, μα ξέρουν ότι ταξιδεύεις σε μέρη που αυτοί δεν θα παν ποτέ, σε θεωρούν επικίνδυνο, άρα από δω και μπρος θα είσαι ένας γνωστός επικίνδυνος. Και στους επικίνδυνους η κοινωνία μας επιφυλάσσει μόνο μια μοίρα. Θάνατο.

Το θέμα είναι όμως να νικάς τις αδυναμίες σου. Άρα πρέπει να νικήσεις κι αυτή. Δύσκολο, γιατί πρέπει να αρνηθείς τον ίδιο σου τον εαυτό, όπως είπαμε. Να συμβιβαστείς με τη λήθη. Δύσκολο ξαναλέω. Νομίζεις ότι θα χαθούν όλα, ότι όλο το έργο σου θα πάει χαμένο. Ότι δεν θα μείνει τίποτα πίσω, αν δεν ξέρουν ότι το έκανες εσύ. Πολύ εγωιστικό, αλήθεια. Και τι νομίζεις σκουλήκι, ότι το όνομά σου είναι τόσο σημαντικό και αντάξιο μιας ιδέας, ότι ένα απλό όνομα θα της χαρίσει την αιωνιότητα; Είσαι πολύ γελασμένος. Είναι πάλι αυτή η ανάγκη επιβεβαίωσης από τους άλλους. Κι όμως, πόσοι το ‘χουν σκεφτεί αλήθεια, ότι ίσως είναι καλύτερα χωρίς όνομα; Γιατί το όνομα δεν είναι μια απλή λέξη. Κουβαλάει μέσα του όλη την αδυναμία και τα ελαττώματα του κατόχου του. Γιατί άσχετες πράξεις, άνανδρες ίσως αποφάσεις, και λάθη μιας ζωής να επισκιάσουν κάποιο έργο; Αντίθετα, ένα έργο/ιδέα αγνώστου δημιουργού, είναι ελεύθερο και αμόλυντο από τα λάθη του δημιουργού. Αυτό το κάνει τέλειο. Αυτό κάνει τέλειο και τον δημιουργό. Είναι λίγο αστείο θα έλεγα. Αυτός που φτιάχνει κάτι, είναι αυτός που απειλεί να το καταστρέψει. Ποιος κάνει τη χάρη σε ποιον αναρωτιέμαι, ποιος κάνει την τιμή σε ποιον; Ο δημιουργός στην ιδέα, ή μήπως η ιδέα στον δημιουργό; Καλύτερα να μείνεις εσύ στο σκοτάδι. Άφησε το φως για την ιδέα σου. Ο άνθρωπος δεν προορίζεται για το φως. Γιατί το φως φανερώνει τα ελαττώματα. Άστο για τις ιδέες. Γιατί οι ιδέες είναι τέλειες, δεν φθείρονται και δεν πεθαίνουν.

λα, λαλα, λα, λαλα λα

Με τη βροχή να πέφτει στο γυμνό μου κεφάλι

και ποταμάκια νερού να κυλούν στο πρόσωπο

τρέχω μόνος στα τυφλά μέχρι να φτάσω κάπου

που θα’χει ήλιο και ίσως να’χει κι ανθρώπους

λα λα λα λα λααααααααααα

κλαπ κλαπ κλαπ!

θενκ γιου τζακ, ναου γκοου μπακ του γιορ μποξ

Θοδωρής

*δημοσιεύτηκε στο έβδομο τεύχος του περιοδικού

*διαβάστε ακόμα στο blog μας «κείμενα», «ποιήματα» & «ιστορίες» του Θοδωρή

Παραθέτω Ψυχεδελικό-Ντανταϊστικό Λογοτέχνημα:

(Λίγο σόκιν. Παρακαλώ απομακρύνετε τους μικρούς στην ηλικία ή το μυαλό απ’ την οθόνη. Οι παραβάτες θα τιμωρούνται με επιτόπου φρίκη, καφρίλα ή αηδία.)

Παρένθεση No2 : (ακολουθεί ανάλυση του αριστουργήματος στο τέλος, από τον ίδιο τον δημιουργό-καλλιτέχνη.)

Ένα βράδυ στον Περαία
Είχαμε καλή παρέα
Με σουβλάκια και τριπάκια
Και ειδήσεις των εννέα
Και με μουσική σπουδαία
Πάριο και Παγκανίνι
Ποιος θα πάρει την ευθύνη
Που την κάναμε στη ζούλα
Μες τη σκουπιδοσακούλα
Καβατζώσαμε το πτώμα
Την καημένη την Ανθούλα
Που μας πρόδωσε στο ΙΚΑ
Τίποτα όρθιο δε θα μείνει
Κι όποιος από μας μιλήσει
Θα τον δώσουμε για προίκα
Στου παπά το μπατσοπαίδι
Που γουστάρει μόνο σύκα
Έχει και στο κώλο μάτια
Και μαστούρα δυο δεμάτια
Είναι καραμπουζουκλής*
Ο ρουφιάνος της φυλής
Τρώει και το σαλαμάκι
Και τον πάτο της χοντρής
Τον ρουφά με καλαμάκι
Γιατί είναι χασαπάκι
Όλο κέφι και μεράκι
Και κυκλοφορεί με τάγκα
Μέσα στου Καραϊσκάκη
Κι όταν έρθει ο Χειμώνας
Θα ναι τα στουπιά βρεγμένα
Τα καντήλια αναμμένα
Τα μουνιά** μαστουρωμένα
Θα τα πιάσουμε στον ύπνο
Με τζατζίκι και με Disco
Και με θεία λειτουργία
Θα τραβάμε μαλακία
Και θα κόβουμε τις πέτσες
Και τα δάχτυλα μας φέτες
Γιατί είμαστε αλάνια
Διαστημικοί ρεμπέτες!!!!

*(Αυτός που παίζει μπουζούκι χρώματος μαύρου και κοινός και αλανιάρης)

**(Δια την αποφυγή πιθανών παρεξηγήσεων, ο καλλιτέχνης-δημιουργός θέλει να τονίσει, ότι με τη λέξη μουνιά δεν εννοεί το γυναικείο όργανο, παρά μόνο χρησιμοποιεί τη γνωστή λαϊκή έκφραση, η οποία συχνά αποδίδεται στους υποχθόνιους και γενικά άκυρους, εχθρούς και αντιπαθείς τύπους, που θέλουν το κακό μας. )

Προσπάθεια ανάλυσης του αριστουργηματικού μου έργου:

(Με απλά λόγια για να γίνει, όσο το δυνατόν είναι εφικτό, βατό και κατανοητό για τη σημερινή μας εποχή)

Λαμπρό και ενδεικτικό λογοτεχνικό δημιούργημα. Άριστο δείγμα της χαοτικής, ντανταϊστικής τάσης και διάστασης του Zero Artistic Movement!! Μια ψυχαγωγία για όλη την οικογένεια.. Η μυσταγωγία της ύστατης απελευθέρωσης.. Και μια πρωτοποριακή, επαναστατική έκβαση, έκφρασης του μέτρου και του ρυθμού, στην ιστορία της ποίησης.! Η τομή στη σύγχρονη καθημερινότητα της μέσης και κατωτέρας οικογένειας.. Η περιτομή και η έντεχνη παραβολή, της διαστροφικής και αλαζονικής εκδήλωσης της άρχουσας τάξης. Μια γροθιά στο στομάχι της σύγχρονης παγκόσμιας κοινωνίας, που υστερεί της απολλώνιας τέχνης και της υπερκουλτούρας των ενάρετων και των σοφών!! Το τέλειο αριστούργημα, το οποίο είναι αδύνατον να αξιολογηθεί, ακόμα στις μέρες μας, διότι ξεπερνά κάθε βαθμό νοημοσύνης και καλλιέργειας, που θα μπορούσε να είναι εφικτή στη σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή που ζούμε. Ξεπερνά κάθε προσδοκία, ακόμα και την πιο αχαλίνωτα προικισμένη φαντασία, που θα μπορούσε να δημιουργήσει και ο πιο εξελιγμένος ανθρώπινος νους. Ένας ασύλληπτα μεγαλειώδης και δημιουργικός χαιρετισμός από το μακρινό μέλλον! Ένα δείγμα για το τι θα μπορεί να δημιουργήσει η ανθρωπότητα, ύστερα από χιλιάδες χρόνια!! Αυτά τα λίγα πιστεύω πως είναι αρκετά, για να καταφέρουν να προσεγγίσουνε κατά κάποιον τρόπο, με μεγάλη ταπεινότητα, αντικειμενικότητα και σεβασμό την περιγραφή του έργου μου, διότι τα λόγια είναι πολύ λίγα και το λεξιλόγιο και η διανόηση του πλανήτη πολύ χαμηλά ακόμα, δια την επίτευξη της πλήρους περιγραφής του μεγαλειώδους έργου μου.

με ταπεινότητα

και αυστηρή αυτοκριτική:

vlad the god

(εγώ δηλαδή)

vladzero βιολιτζής

Σκοτάδι

Σκοτάδι… περιπλανιέμαι στην πιο κακόφημη περιοχή της πόλης. Γύρω μου βλέπω μετανάστες, πουτάνες, έμπορους, νταβατζήδες, πρεζόνια που ψάχνουν απεγνωσμένα για μια δόση, πιστεύοντας πως θα νιώσουν όμορφα παρόλο που βαθιά μέσα τους ξέρουν πως αργοπεθαίνουν… εγώ συνεχίζω να περπατώ αμέριμνη και αποφεύγω να κοιτάξω τον οποιονδήποτε στα μάτια. Δε θέλω να αντικρίσω τα μάτια τους. Θα δω μια άσχημη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα γεμάτη πόνο. Δεν ξέρω γιατί βγήκα εκείνη τη νύχτα και ειδικά σε αυτή την περιοχή. Δε φοβάμαι. Δε νιώθω τίποτα. Σε περίπτωση που μου επιτεθεί κάποιος έχω ένα μικρό σουγιά που καβάτζωσα πριν φύγω από το πατρικό μου. Αυτό ήταν το μόνο που πρόλαβα- ή  σκέφτηκα  αν θες – να πάρω. Είμαι μαυροντυμένη για να μη φαίνομαι στο σκοτάδι. Βλέπω άτομα να έχουν όπλο πάνω τους. Ωστόσο με αφήνουν ασυγκίνητη και δε φοβάμαι.

Φίλους δεν έχω. Κάποτε είχα μια φίλη. Μελίνα την έλεγαν. Από τότε που έφυγα από το σπίτι μου την έχασα. Μάλλον καλύτερα που την έχασα. Ίσως να με πλησίαζαν μέσω αυτής. Με κυνηγάει εδώ και κάτι μήνες η αστυνομία για μικροκλοπές και έναν φόνο τον οποίο εγώ διέπραξα για να σωθώ. Προσπάθησε να με χτυπήσει και να με βιάσει. Γυρεύοντας πήγαινε… ο σουγιάς μου έγινε ένα με το απαίσιο και βρώμικο σώμα του 12 φορές περίπου. Αρκετές για να συναντήσει τον δημιουργό του. Η αστυνομία ξέρει το πραγματικό μου όνομα. Κάποιος καριόλης πρέπει να με είδε την ώρα που τον σκότωνα και να με κάρφωσε. Ίσως αν μάθω ποιος είναι να τον κανονίσω.

Μέχρι πριν από αυτό το γεγονός πίστευα πως δεν με ξέρει κανείς (τέλεια κάλυψη). Μετά από αυτό έγινα αρκετά γνωστή… κακό αυτό. Στην πιάτσα ακούγεται πως με αναζητά κάποιος Jameson. Αρκετά γνωστό όνομα στο κεφάλαιο «μαφία». Παραξενεύτηκα. Τι μπορεί να με ήθελε;; φυσικά δεν ενδιαφέρθηκα να μάθω. Για καλό δεν ήταν και εννοείται πως δεν ήθελα να συνεργαστώ με κανέναν γιατί η ζωή μου έχει μάθει πως ούτε στον κώλο σου δεν πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη. Παρόλο που ήξερα που να τον βρω δεν έκανα τον κόπο να πάω. Δεν με ένοιαζε. Απλά έγινα πιο προσεκτική για να μη μπλέξω. Ήξερα πως θα ήταν κάτι με ναρκωτικά. Δε θέλω να ξαναμπλέξω με αυτό το διάολο. Έφτασα στο χείλος του γκρεμού και παραλίγο να πέσω. Τελευταία στιγμή έκανα πίσω. Ήμουν σε άθλια κατάσταση. Σε μια τέτοια κατάσταση με βρήκε το μουνί που πήγε να με βιάσει και πέθανε.

Μα γιατί να συνεχίζω να ζω έτσι; Μπορώ να δώσω ένα τέλος στη ζωή μου αλλά για κάποιο λόγο δεν το κάνω. Είναι κάποια δύναμη που με κρατάει.

Το ίδιο πρωί καθώς περπατούσα, παραπάτησα και έπεσα πάνω σε κάποιον και μαζί πέσαμε κάτω. Φάνηκε αρκετά ευγενικός και ήρεμος παρόλο που τον είχα ρίξει κάτω επειδή στραβοπάτησα. Με το πέσιμο ψιλοχτύπησα το πόδι μου. Το κατάλαβε και μου είπε αν είναι να πάμε για έναν καφέ να ηρεμήσω. Φυσικά αρνήθηκα. Ήταν ένας άγνωστος και δεν έπρεπε να μαθευτεί η ταυτότητά μου. Επέμεινε. Τελικά πήγαμε. Εγώ δε μιλούσα πολύ. Τον έλεγαν Νίκο. Υπέθεσα πως είναι ένας απλός άνθρωπος και δεν έχει καμιά σχέση και τίποτα κοινό με εμένα. Όλα αυτά που έλεγε ακούγονταν normal αν και το ένστικτο μου, μου έλεγε πως κάτι πάνω του ήταν ψεύτικο. Τον ακολούθησα. Δεν το πίστευα. Έμενε λίγο παρακάτω από μένα. Ρώτησα και έμαθα πως αυτός ο άνθρωπος  δούλευε για έναν μεγάλο έμπορο ναρκωτικών… μάντεψε ποιον… Jameson. Τι να θέλει πια αυτό το μπαστάρδι; Είμαι σίγουρη πως δεν ήρθε τυχαία στο δρόμο μου αυτός ο Νίκος. Σταμάτησα να κυκλοφορώ για ένα διάστημα. Μετά από έναν μήνα που άρχισα να βγαίνω πάλι στην πιάτσα έμαθα πως ο Jameson δολοφονήθηκε. Μάλλον καλύτερα έτσι… έφυγε ένας μπελάς από το κεφάλι μου. Συνεχίζω να περιμένω τα επόμενα γεγονότα στη ζωή μου. Ελπίζω να μη συμπεριλαμβάνουν φόνους, ναρκωτικά, μαχαίρια και βιασμούς…

Back to reality….                                                                   3k 😉

*διαβάστε ακόμα από την Κατερίνα:  «πειρασμός=????»

*δημοσιεύτηκε στο έβδομο τεύχος του κώλου

Βιβλία #1

“I am legend”. Ένα αριστούργημα του Richard Matheson. Ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη προσπαθεί να επιβιώσει με κάθε τρόπο από τις ορδές των βρικολάκων που έχουν κατακλίσει τον κόσμο. Στην ασφάλεια της μέρας μπορεί και βγαίνει έξω από το οχυρωμένο σπίτι του. Οι νύχτες όμως πολιορκείτε από τους σάπιους και μένει μέσα. Προσπαθεί με τα μέσα που διαθέτει να βγάλει μια άκρη για την αρρώστια αυτή που μετατρέπει τους ανθρώπους σε τέρατα. Το όνομα του είναι Robert Neville και είναι ένας άνθρωπος απλός που καμιά σχέση δεν έχει με τον χαρακτήρα που τον υποδύεται στην ομώνυμη πρόσφατη ταινία με τον Will Smith, η οποία είναι ωραία αλλά εντελώς άκυρη με αυτόν τον τίτλο. Έχουν βγει άλλες δύο ταινίες βασισμένες στο βιβλίο αυτό που γράφτηκε το 1954, The last man on earth (1964) & The omega man (1971).  Ελληνικός τίτλος: Ζωντανός Θρύλος (εκδόσεις ΟΞΥ)

“The Island of Doctor Moreau”.  Το βιβλίο του Herbert George Wells (1866-1946) γράφτηκε το 1896. Η ιστορία ξεκινάει με έναν ναυαγό που βρίσκει τη σωτηρία του από ένα αφιλόξενο πλοίο όπου γνωρίζει τον Dr Montgomery που κατευθύνεται προς ένα άγνωστο νησί και κουβαλάει μαζί του άγρια ζώα. Στην τελική καταλήγει στο νησί όπου γνωρίζει τον Dr Moreau, τον συνεργάτη του Montgomery. Σύντομα θα ανακαλύψει πως στο νησί γίνονται αλλόκοτα και μακάβρια πειράματα. Το βιβλίο είναι πολύ μπροστά από την εποχή του όπως και άλλα έργα του Wells. Στα ελληνικά: Το νησί του Δρος Μορώ εκδόσεις Αίολος.

“The Devil Rides Out”. “Η επέλαση του Σατανά” γράφτηκε από τον Dennis Wheatley (1897-1977) το 1934 και έγινε ταινία από την Hammer (εγγύηση) το 1968 με τον Christopher Lee.  Ένας ευγενής και ένας νεαρός φίλος του ανησυχούν για την περίεργη συμπεριφορά του φίλου τους που απ’ ότι ανακαλύπτουν είναι μπλεγμένος με μια ομάδα επικίνδυνων σατανιστών. Αρχίζει ένας αγώνας διάσωσης του φίλου τους από τον σατανικό Μοκάτα και τον κύκλο του στον οποίο εμπλέκεται μια φιλική οικογένεια και μια γοητευτική κοπέλα που ψάχνετε με τη μαγεία. Η ιστορία από την Αγγλία θα καταλήξει σε ένα μοναστήρι των Ιωαννίνων!!! Πολύ καλό βιβλίο που δεν έχει λάβει την αναγνώριση που του αξίζει. Δεν γίνεται καθόλου βαρετό αφού η ιστορία σε κυλάει συνεχώς. Κυκλοφορεί στη χώρα μας από της εκδόσεις Εξάντας.

“Fade To Black”. Το βιβλίο του Ron Renauld που εκδόθηκε πρώτη φορά το 1980 και κυκλοφόρησε και σε ταινία (λίγο δυσεύρετη όπως & το βιβλίο). Ο Eric είναι ένας μοναχικός νεαρός που ζει με την ανάπηρη θεία του & έχει μεγάλη εμμονή με τον κινηματογράφο. Στη ζωή του θα δώσει νέα όψη μια κοπέλα που μοιάζει πολύ με την αγαπημένη του Marilyn καθώς και μια ευκαιρία να βρεθεί πίσω από τις κάμερες. Αναποδιές που έρχονται η μία πίσω από την άλλη θα αλλάξουν τα δεδομένα και θα αναγκάσουν τον Eric να αλλάξει ριζικά τη ζωή του. Μια σειρά από φόνους θα αναστατώσουν το Χόλλυγουντ όπου κάθε φορά ο δολοφόνος θα είναι ένας Χολιγουντιανός star, όπως η μούμια & ο κόμης Δράκουλας. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα Ελληνικά από τη σειρά βιβλιοθήκη του τρόμου το 1982 ως “Ο Χασάπης Του Χόλλυγουντ” από τις εκδόσεις Α.Σίμωσι. Εγώ το βρήκα στα μεταχειρισμένα. Για νέα έκδοση δεν βρήκα. Αν το βρείτε πάντως γραπώστε το… οι λάτρεις του τρόμου θα το λατρέψουν!!!

*κάποιες εικόνες δεν είναι τα εξώφυλλα των βιβλίων αλλά κάτι σχετικό

Γιώργος

Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΣΑΠΙΩΝ by family films

«Η Επέλαση Των Σάπιων» είναι μια stop motion ερασιτεχνική ταινία με lego που δημιουργήθηκε με μια φωτογραφική μηχανή και το movie maker από τη family films και από το χέρι του Γιώργου Σάπιου το 2008. Συμμετείχαν στα φωνητικά ο Γιάννης, η Σούλα, η Ελένη και ο Γιώργος. Όσο αφορά την τεχνική της, η ταινία γυρίστηκε με πολλές-πολλές φωτογραφίες και όχι με συνεχή λήψη για όσους ξέρουν. Η ταινία είναι από τους δημιουργούς του «Αίμα Για Τον Σατανά»

Το σενάριο έχει να κάνει με το τέλος του κόσμου. Μετά το τέλος κάποιοι έχουν επιβιώσει και ζουν με τον φόβο των σάπιων. Οι σάπιοι είναι οι ζωντανοί νεκροί οπού με τα πλαστικά τους δόντια, ζητούν να φάνε πλαστική σάρκα η ιστορία μας διαδραματίζεται σε ένα καταφύγιο όπου δέχεται αιματηρή επίθεση από τους σάπιους.

*Για περισότερη family films μπείτε εδώ

*δείτε ακόμα watercraft & thodorabo