Τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ (με αυξανόμενο ενδιαφέρων) την καλλιτεχνική εργασία του P.S.Mavro/Stavriotis, όπως αυτή παρουσιάζετε στις εκθέσεις όπου συμμετέχει.

Αυτή τη φορά διαπιστώνω ότι… τα έργα που επέλεξε να μας παρουσιάσει δεν είναι μια απλή παράθεση «πορτρέτων». Η προσεκτική παρατήρηση τους με κάνει να υποψιαστώ πως υπάρχει κάτι πολύ βαθύ και πολύ φιλοσοφημένο που θέλει να μας πει ο καλλιτέχνης!

Τα «Πρόσωπά» του P.S.Mavro, ομοιάζουν να έχουν βγει μέσα από αγιογραφίες, ή από τις φωτογραφίες συγγενών που βρίσκονται κορνιζαρισμένες και κρεμασμένες στα παλιά σπίτια μας. Η φθορά, ο θάνατος, η λησμονιά, ή η ανάμνηση καταγράφετε και υποδεικνύετε εικαστικά, πολλές φορές ακόμα και με ένα ιδιότυπο πικρό σαρκαστικό χιούμορ. Mε αυτό το εικαστικό αλλά και λεκτικό σαρκασμό (του P.S.Mavro) προβάλλονται τα βαθύτερα «δράματα» που δημιουργούνται από τις σχέσεις και τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων. Οι προσωπικές ιστορίες όλων μας, έχουν ως αφετηρία πάντα κάποια αιτία, παρουσιάζουν μία απρόβλεπτη πλοκή… και σχεδόν συχνά μας οδηγούν σε οδυνηρή κατάληξη.

Μέσα από τα έργα του P.S.Mavro υποδεικνύεται εξατομικευμένο το ανθρώπινο «Δράμα» στην ολότητα του. Τα «Πρόσωπα» διηγούνται μία αρχέτυπη ιστορία, που ο παρατηρητής διαβάζει στα μάτια των εικονιζόμενων. Πρόκειται για «αφηγήσεις» απλές – γήινες, αλλά και βαθιά φιλοσοφημένες. Aυτή η ιστόρηση επιτυγχάνετε από το P.S.Mavro – όχι απλά με την τεχνική και το στυλ, που επιλέγει να χρησιμοποιήσει – αλλά με την Eσωτερικότητα που καταφέρνει να αναδείξει μέσα από το έργο του.

Τα «Πορτρέτα» του P.S.Mavro δεν είναι απλές «φωτογραφικές» απεικονίσεις προσώπων… ούτε επιδιώκετε η όποια «ομοιότητα» με νατουραλίστικες τεχνικές. Πολύ περισσότερο δεν υπάρχει καμία «ωραιοποίηση» και κανένα «φινίρισμα» του έργου του. Ο καλλιτέχνης αδιαφορεί για όλα αυτά. Ο P.S.Mavro/Stavriotis βαθιά επηρεασμένος από τη Mεσαιωνική ανατολική ζωγραφική (που καθορίζει την ελληνικότητα του) αδιαφορώντας για δυτικά πρότυπα και επηρεασμούς – ζει και εργάζεται (τα τελευταία χρόνια) απομονωμένος στο νησί μας.

Με αυτά τα έργα του, μας παρουσιάζει έναν «παραδοσιακά – σύγχρονο» τρόπο γραφείς και απεικόνισης, τόσο δυνατό που… θα ήταν αδιανόητο, κάποιος, βλέποντας αυτή την έκθεση, να μη νιώσει τα ίδια συναισθήματα που θα ένιωθε μπαίνοντας σε μία Mεσαιωνική εκκλησία! Τα βλέμματα των αγίων, που σε κοιτούν από ψηλά, από τις τοιχογραφίες, είναι τα ίδια με αυτά των πορτρέτων του P.S.Mavro! Έχουν ακριβός την ίδια Ιερότητα και εκπέμπουν την ίδια Πνευματικότητα. Εξάλλου, οι άγιοι ήταν και αυτοί καθημερινοί άνθρωποι.

Η δύναμη, του καλλιτεχνικού έργου του P.S.Mavro/Stavriotis, στηρίζεται (όπως προ είπαμε) καθαρά στην Πνευματικότητα που εκπέμπετε (εκ βαθέων) από τα πρόσωπα που απεικονίζονται. Αυτό που εκπέμπετε είναι κάτι υψηλό, εκλεπτυσμένο και πνευματικό… κάτι που δεν περιγράφετε με λόγια αλλά βιώνετε με συναισθήματα και σκέψεις, που γεννιούνται με την προσεκτική παρατήρηση των έργων. Έργων εσωτερικών που λειτουργούν σαν καθρέφτης… και που σε αυτά ο κάθε ένας μας, βλέπει κομμάτια της ψυχής του. Αυτό ακριβός συμβαίνει και με τη θέαση μιας λατρευτικής ιερής εικόνας. Σε αυτήν, ο απλός άνθρωπος, βλέπει την «εν δυνάμει» αγιοποίηση του. Όπως η «αγιότητα» των «ιερόν προσώπων», κατακτήθηκε μέσα από τα βάσανα που προκλήθηκαν από τα πάθη, τα πιστεύω και τα θέλω τους… έτσι και ο απλώς καθημερινός άνθρωπος, με όλα τα βάσανα, τα πάθη και τις ατέλειές του… θα καταφέρει τελικά να «εκ πυρωθεί» και να μετουσιωθεί σε «Πνεύμα Άγιο».

Κάτι ακόμα που είναι έκδηλο σε αυτή την έκθεση, είναι η σύνθεση και η ανασύνθεση των εικόνων. Όλοι μας έχουμε δει – δίπλα στους αγίους, στα εικονοστάσια των σπιτιών μας… αναρτημένα παλιά συγγενικά φωτογραφικά πορτρέτα… Ο συνειρμός της ταύτισης της λατρευτικής εικόνας και του συγγενικού φωτογραφικού πορτρέτου είναι φανερός. Οι πρόγονοί μας , στη μνήμη μας έχει είδη αγιοποιηθεί! Γι αυτό λοιπόν, πολλά από τα πρόσωπα που ζωγραφίζει ο P.S.Mavro/Stavriotis, έχουν φτερά αγγέλου ή φέρουν φωτοστέφανο δόξας.

Θα κλείσω αυτό το σημείωμα με μια προσωπική μου ανάμνηση. Κάποτε είχα ρωτήσει το Γιάννη Τσαρούχη… «Δάσκαλε, γιατί ζωγραφίζετε – ως αγγέλους με φτερά – τα μοντέλα σας? Ο Τσαρούχης με κοίταξε και χαμογελώντας μου, ειρωνικά… δε μου απάντησε! Τώρα, βλέποντας τα «πορτρέτα», τους «άγιους» και τους «αγγέλους» του P.S.Mavro/Stavriotis νομίζω ότι βρήκα την απάντηση στο ερώτημά μου.

Προτρέπω τους φιλότεχνους να επισκεφτούν και να δουν αυτή την έκθεση… να κρίνουν τα έργα στο σύνολό τους, να τα δουν αλληλένδετα και ως ενότητα με τα κείμενα που τα συνοδεύουν… αλλά κυρίως να τα πλησιάσουν κάνοντας μια πιο προσωπική Εσωτερική προσέγγιση προβάλλοντας σε αυτά τον εαυτό τους. θα κερδίσουν πολλά!

…………………………….