Τον είδαν το βράδυ να περνά έξω από το σπίτι σου
Την πόρτα χτύπησε μα εσύ δεν ήσουν μέσα
Φορούσε κουρέλια και ζητούσε λίγη αγάπη
Και έτσι έφυγε να πάει πάρα πέρα
…………………………………………………….
Τους δρόμους πήρε ψάχνοντας να βρει
Τα ξωτικά που χάθηκαν στην πόλη
Μα πουθενά δεν έβλεπε ψυχή
Για λίγο στάθηκε και κοίταξε εσένα
…………………………………………………
Ήσουν ντυμένη στο χρώμα της βροχής
Και έλαμπες σαν άγγελος του κόσμου
Σε είδε που πετούσες το κλειδί
Μιας καρδιάς που χάθηκε στο δρόμο
………………………………………………
Τον είδαν ξανά να γυρίζει μοναχός
Τώρα πια έψαχνε για μια καινούρια αλήθεια
Μέσα στα μάτια του που ‘καίγαν σαν φωτιές
Είπαν πως είδαν να λάμπει η μορφή σου
…………………………………………….
Τώρα την πόρτα ανοίγει του σπιτιού του
Σε ένα δωμάτιο νεκρό θα ξαποστάσει
Ένας άντρας που γυρεύει την ψυχή του
Και ώσπου να ‘ρθει το πρωί την κυνηγάει
……………………………………………..
Στους δρόμους πια δεν τον βλέπεις να γυρνάει
Έχει χαθεί μέσα σε δικό του κόσμο
Κάποιοι λένε τον είδαν νύχτα να γελάει
Και άλλοι πως πέθανε εδώ και ένα χρόνο
Γιώργος Ανώνυμος
"ΤΟ ΚΟΛΟΧΑΡΤΟΝ" 