Το ίδιο το παλιό το κρύο που ποτέ δεν γιατρεύετε
Ούτε με κουβέρτες και σεντόνια
Με παλτά και πουλόβερ
Ούτε με τα χρόνια ούτε με τον άγιο τον Σπυρίδωνα
Να καις και να κρυώνεις
Να καις και να κρυώνεις
Να αρχίζεις να ξεχνάς τις λέξεις
Τα χέρια να τρέμουν
Και το κορμί μαζί

Το κεφάλι σπάει
Σπάει σε χιλιάδες κόκκινα κομμάτια
Αλλού τα δόντια, αλλού τούφες από μαλλιά,
αλλού κρέας…
να και λίγο από μάτι…
και όλα κόκκινα…
βουτηγμένα στο αίμα
μονάχα τα κομμάτια της καρδιάς δεν ήταν κόκκινα
…ήτανε μαύρα
και αίμα εκεί δεν υπήρχε

Γιώργος