Είναι κάποιες στιγμές που ακούγοντας ερωτήσεις και σκέψεις του στυλ «πάντα αναρωτιόμουν για πιο λόγο γίνεται η πορεία του πολυτεχνείου» η του στυλ «5-10 κωλόπαιδα κλείνουν το δρόμο, επιτρέπεται?» αναρωτιέσαι τελικά φταίει ο θύτης η το θύμα?

Σε θέλουν να είσαι έτσι – χωρίς προσωπική κρίση – χωρίς πρωτοβουλία – να μην μπορείς να εκθέσεις καμία άποψη διαφορετική, κανένα όχι, κανένα δεν θέλω…είναι δεδομένο ότι αυτό τους βολεύει…

Εσύ όμως τι κάνεις?
Τι είναι τελικά η ζωή?

Φαΐ – Κακά – Σεξ – Καλοπέραση και τέλος…?
Γι’ αυτό είμαστε πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη? Δηλαδή όλο αυτό το μυαλό που θεωρητικά είναι αυτό που μας κάνει διάφορους από τα υπόλοιπα ζώα…

Φταίει και το θύμα λοιπόν…γιατί αν έλεγες ότι σε λένε Χ – είσαι ένας ξεχωριστός άνθρωπος με τα δικά του ιδανικά – τα δικά του θέλω – τα όχι του –τις απόψεις του – τα λάθη του – τα κολλήματα του…ε τότε νομίζω ότι και οι θύτες σου δεν θα εύρισκαν τόσο πρόσφορο έδαφος να κάνουν του κεφαλιού τους. Σίγουρα θα έψαχναν να βρουν λύση και σε αυτό αλλά όπως και να έχει δεν θα έκανες την ζωή τους τόσο εύκολη όσο τώρα.
Γιατί τώρα βρίσκουν τον δρόμο εύκολα…πατάνε πάνω στην άγνοια-στην αδιαφορία-στην παθητικότητα-και κάνουν πραγματικά ότι θέλουν. Σου δίνουν την εντύπωση ότι φροντίζουν για σένα ότι δεν χρειάζεται να κάνεις πολύπλοκες σκέψεις αλλά να κοιτάς να περνάς καλά και τίποτα παραπάνω. Και εσύ το κάνεις και κάθεσαι στην πολυθρόνα απαθής και η μόνη αντίδραση είναι που και που να τους βρίσεις έτσι για να νιώσεις ότι και εσύ είσαι αντίθετος αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι ουσιαστικό και αυτό το πιστεύεις και δεν σε ενδιαφέρει να μπεις στην διαδικασία να ψάξεις τελικά αν μπορείς να κάνεις κάτι πιο δραστήριο-πιο ενεργητικό.

Φταίει λοιπόν και το θύμα. Εννοείται πως πάντα ο θύτης είναι ο πρώτος φταίχτης αλλά…
Γιατί να είσαι μια ζωή το θύμα? Και μην μου πεις πως δεν το βλέπεις…

Είμαι και εγώ ένα θύμα που φταίει. Ξέρω πώς να μιλάω σε θύματα…

<< Dream on…>>

OTTO